tag:blogger.com,1999:blog-224474092024-02-19T04:56:31.330+03:00Benim PenceremBaşar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-41642282074156765202022-02-08T13:37:00.002+03:002022-02-08T13:37:44.209+03:00 MİZARU - KİKAZARU - İWAZARU<p><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">B</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">ir varmış bir yokmuş</span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Evvel zaman içinde kalbur saman üstünde,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Dağların ardında, ormanların içinde uzak bir ülkede</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Nehirlerle dost, böceklerle arkadaş</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">B</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">ir halk yaşarmış.</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Berberler keser, terziler diker</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kasaplar döver, manavlar severmiş.</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bu ülkenin bir de</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Boyu 2 metre göbeği 3</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Sakalı 3 metre bıyığı 2</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Koca gözlü, patlak dudaklı</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Güleryüzlü, parlak tenli bir</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kralı varmış.</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kralın etrafında da dalkavuklar, hokkabazlar,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Pembe yanaklı kızlar, yumurta gibi oğlanlar...</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kralın ise güvendiği,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bir dediğini iki etmediği</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Birbirinden akıllı danışmanlar:</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Mizaru, Kikazaru, Iwazaru</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Danışmanlar çarşı pazar gezerler, dert dinlerler,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Teker teker bulunur çareler,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kral da memnun halk da</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Öylece yaşayıp giderler.</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Fakat dağların öte ardı karanlık, </span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Haset, kin, nefret ve kör bataklık.</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kör gözlü badem dudaklı</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Yanık tenli koca kulaklı</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bin senenin şeytanı..</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Tek derdi halkına eziyet.</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bağırır dururmuş sağa sola, ağzından ve burnundan ateş saça saça..</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Günlerden bir gün bizim Mizaru Kikazaru ve Iwazaru</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Gitmişler ormana çiçek böcek mantar toplamaya</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Yürüye yürüye farketmeden girmişler</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kör şeytanın hükmettiği topraklara</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bulutlar kaplamış gökyüzünü bir anda</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Saçlar dağınık, suratlar sarkık, avurtlar çökük</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Binalar sarı, yapraklar sarı, havada kesif bir kükürt</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Sokaklarda panolar, televizyonlarda programlar, radyolarda hep aynı</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kör gözlü badem dudaklı</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Yanık tenli koca kulaklı</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bin senenin şeytanı..</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bağırıp duruyor durmadan,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Hiç ama hiç utanmadan..</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Mizaru görmemek için gözlerini kapamış ama nafile.. </span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bağırtıları duymuş</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kikazaru duymamak için kulaklarını kapamış ama nafile...</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Şeytanı görmüş</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Iwazaru donmuş kalmış, hem görmüş hem duymuş</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">O da kimseye bahsetmemek için </span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Ağzını kapamış</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Ülkelerine dönerlerken suları berrak bir nehrin kenarında,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Dalları efil efil bir söğütün hemen altında</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Birbirlerine söz vermişler gördüklerini</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Ve yaşadıklarını halklarına, krallarına anlatmayacaklarına</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">O günden beri ellerini çekmemişler</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Mizaru gözlerinden</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kikazaru kulaklarından</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Iwazaru ağzından..</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kıssadan hisse, hisseden kıssa,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Gökten üç ayva düşmüş,</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Biri sana biri bana biri ona</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Günün sonunda yemişiz ayvayı..</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Tanrı herkesi</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Kör gözlü badem dudaklı</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Yanık tenli koca kulaklı</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Bin senenin şeytanının ülkesinde yaşamaktan korusun!</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p> </o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;">Ramen!</span><span style="background: rgb(255, 255, 255); color: #2c2f34; font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></p>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-50006654630702822142015-07-03T15:58:00.001+03:002015-07-03T15:58:28.463+03:00Kaybettiklerimizin Ardından...<div style="text-align: right;">
<i><span style="font-size: x-small;">Sevgili Dostum Mehmet'e</span></i></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span style="font-size: x-small;">08.02.2010</span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma;">Bazen
siyah beyaz fotoğraflardaki renkli hayatını ararsın. Kaybettiğin sadece renkler
değil, masumiyetindir de aynı zamanda. Kalbin halen çarpıyorsa derinlerde
bir yerlerde, kendisini hatırlatmazsa sen nedense hiç oralı olmazsın.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma;">Bazen
bir koku çarpar yüreğine sokakta yürürken. Annenin kızarttığı patlıcandır,
babanın ayıkladığı balıklar yahut babaannenin pişirdiği çörekler... İnsanın
kalbi sızlar böyle günlerde...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcmTavNyqJgN1M4sRKNCOJp5944wC4ETvP3rKNwa8DPEz__s3YZoyzVf45BxnsNyG_PHvCd1wj0yd2evvjOdOhzgqc5PuTes0WPlBg9eXh1jeM1qFpitgv13l52JAHQ6ANgej3/s1600/muhsinbey.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcmTavNyqJgN1M4sRKNCOJp5944wC4ETvP3rKNwa8DPEz__s3YZoyzVf45BxnsNyG_PHvCd1wj0yd2evvjOdOhzgqc5PuTes0WPlBg9eXh1jeM1qFpitgv13l52JAHQ6ANgej3/s320/muhsinbey.jpg" width="226" /></a><span style="font-family: Tahoma;">Bazen
bir şarkı çalınır kulağına. Delice dansettiğini hatırlarsın önce. Belki sarhoş
olup bağıra çağıra küfrettiğin “o adam”a veya “o kız”a – henüz “o kadın”
olmamıştır çünkü “O” –, belki hepbirlikte yenen bir aile yemeğinin ardından
çalınan plaktır, belki de çalanın ta kendisi...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma;">Bazen
unutkanlıklar sarar bedenini. Nefes alamaz olur insan. Damarlarında kan
yürümekte direnir. Kalbin, yağ bağlamışçasına zorlanır atmakta. Gözlerinde
gözyaşların çoktan kurumuştur zaten. Artık saçların bile çıkmıyordur. “Tarak”,
senin için odanı toplarken bulduğunda sevindiğin nostaljik bir eşyadır.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma;">Bazen
silkinir. Üzerindeki tozu silkeler, kalbinin yağlarını temizlersin. Bir kadeh
şarap, belki eskilerden bir müzik. Sofrayı da donatırsın; ızgara balık, yanına
yoğurtlu patlıcan. Yemek sonrasına da en sevdiğin çörekler...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma;">Ama
ne şarkı o eski şarkıdır, ne de şarap eskisi gibi sarhoş eder seni. Balıklar
kokmuştur, patlıcanlar hormonlu, çörekler yavandır. Ve ne olduğunu bile
anlamadan kalbin duruverir. Yaşlı ve yorgun kalbin tüm bunlara dayanamamıştır.
Sen artık ölü bir adamsındır.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma;">Ve
zil çalar. Uyanırsın. Üzerini değiştirir, elini yüzünü yıkar, dişlerini
fırçalar ve dışarı atarsın kendini. Yeni bir gün seni beklemektedir.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma;">“Ne
vardı ki bu kadar çok içecek?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma;"><br /></span></div>
Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-600847189378593952015-05-27T12:34:00.001+03:002015-05-27T12:44:58.720+03:00Kuşlar Uçuyor...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIRckhsY_ewoGRd_cMXNJXk2_BYMses3NPWYLUFGBlEKjU2p-WeFLrs2fgfeSToayjaI7wVIrfe9BtrkjQTl1QZvSOcUKv9ttsLJzyHE_AIBjMQbm6tupqTea1Gfya9-N8VEi/s1600/sun_dawn_bird_221723.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIRckhsY_ewoGRd_cMXNJXk2_BYMses3NPWYLUFGBlEKjU2p-WeFLrs2fgfeSToayjaI7wVIrfe9BtrkjQTl1QZvSOcUKv9ttsLJzyHE_AIBjMQbm6tupqTea1Gfya9-N8VEi/s400/sun_dawn_bird_221723.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
</div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">
<div>
Pat...</div>
</span><br />
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pat pat...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pat pat pat...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Endişeli bir merakla cenaze arabasının arkasına bakan 5 çift göz...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Arabaya tırmanan mı var, yoksa tabutunun üzerine koyduğumuz o her FB maçı izlerken üzerinden çıkarmadığı formasını mı almaya çalışıyorlar, diye endişe...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pat pat pat pat pat.....</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Yüzlerce değil, binlerce kişi arabanın arkasında yürüyor çiçekler atarak. Trafik kilitlenmiş, etrafta araba yok, yol insan seli... Şoför "Daha yavaş gidemem, araba stop edecek," diyor. Zaten araba da Levent Camii'nden Zincirlikuyu'ya neredeyse omuzlarda gidiyor..</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pat pat pat...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Anneler günü.. Herkes annesini ziyarete gidiyor. Ya elini öpmeye, ya mezarına çiçek bırakmaya. Hem annelerin hem de çiçekçilerin bayramı bugün. Anneler günü, babalar günü, öğretmenler günü, sevgililer günü... Zaten durup dururken birbirine çiçek alan latif insanlar da kalmadı ki artık...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pat pat...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Mezarlık girişinde bir çingene, k</span><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">ovaları doldurmuş ağzına kadar çiçekle, annelerinin mezarlarını ziyarete gelen gözü yaşlı insanlara çiçek satıyor.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Zaten bir de babalar günü kalmış önünde... Sonrası yaz... Çiçek dayanmaz ki sıcaklarda.. Satacak ki evde bekleyen çocukların kursağı 3-5 lokma yemek görsün...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Kavrıyor koca kovadaki çiçekleri.. İçinde 5 çift nemli göz bulunan cenaze arabasına doğru fırlatıyor: </span><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">"Nur içinde yat Zeki Baba...!"</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pat pat pat....</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Bir anda çiçek bahçesi oluyor mezar. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pat pat...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ve bir kuş kanat çırpıyor göğe doğru..</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pat pat pat pat pat...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ne yaparsın, hayat...</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Kuşlar</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"> Uçuyor...</span></div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"> Geri kalan</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"> Yalnızlık...</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-4083869778845590282014-09-23T12:31:00.004+03:002014-09-23T12:31:42.792+03:00Atların Popoları ve Uzay Mekikleri...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIcSFJknO9orflrHWa7_Ssamp-u_kuRP4ZFo3LyDBCESOR6sp6kR81bPSvCr1MSPajjuN0NdMtdOYUw9O0Wt5T9LLg88-M8z00xzGNznXFhmdRZUsxChZ3cXxHJSZd_ttKfDQM/s1600/11.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIcSFJknO9orflrHWa7_Ssamp-u_kuRP4ZFo3LyDBCESOR6sp6kR81bPSvCr1MSPajjuN0NdMtdOYUw9O0Wt5T9LLg88-M8z00xzGNznXFhmdRZUsxChZ3cXxHJSZd_ttKfDQM/s1600/11.jpg" height="320" width="225" /></a></div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: justify;">
ABD'nin uzaya gönderdiği uzay mekiğinin yakıt tanklarının genişliği 4 feet, 8.5 inçtir. (yaklaşık 1,5 m.) Uzay mühendisleri bu tankları genişletmek istemişler, ancak başaramamışlardır. Çünkü bu tanklar, fırlatma rampasına trenle gönderilmek zorundadır. Ve söz konusu tren yolu tünellerden geçmektedir. Tünellerin genişliği ise</div>
<br />
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: justify;">
tren raylarının arasındaki genişlik olan 4 feet 8.5 inçten biraz fazladır.</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: justify;">
Neden 4 feet, 8.5 inç? Çünkü vaktiyle tren rayları İngiltere'de böyle yapılmıştır ve ABD demiryolları İngiliz göçmenler tarafından inşa edilmiştir.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px;">Peki neden İngilizler bu genişliği kullanmışlar ? Çünkü ilk tren raylarını yapanlar eski tramvay yolu yapımcılarıdır ve tramvay yolunun genişliği tam olarak budur.</span></div>
<br />
<br />
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
Tramvay rayları neden daha geniş değildir ? Çünkü bu ölçü vaktiyle at arabalarını yaparken kullanılan genişliktir.</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
* * *</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
Soru: At arabalarındaki tekerlekler arasında neden bu ölçü dikkate alınmış ? Çünkü çok eskiden beri İngiliz topraklarından gelip geçen araçlar bu ölçüyü ortaya çıkarmıştır. Arabalar için başka bir ölçü kullanıldığında tekerlekler engebeli arazi üzerinde kalmakta ve kısa sürede bozulmaktadır.</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
Bu eski yol izleri nasıl ortaya çıkmış ? derseniz...İngiltere'deki ilk uzun mesafeli yollar Roma İmparatorluğu tarafından kendi savaşçıları için açılmıştır.</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ul5X18dQOpr20J5WJAL3VNOpm6GIz-wskwJo3o8Cir1R4F2g9I6Ffo1yOZ2oCoTl15zK9tHNLwgDFKz2Kg-1kCZdGPQQoT7i6z6WCaaiVn-AoGFCGXrb6zsu5zcv8vM8-g_n/s1600/roma.jpg" imageanchor="1" style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ul5X18dQOpr20J5WJAL3VNOpm6GIz-wskwJo3o8Cir1R4F2g9I6Ffo1yOZ2oCoTl15zK9tHNLwgDFKz2Kg-1kCZdGPQQoT7i6z6WCaaiVn-AoGFCGXrb6zsu5zcv8vM8-g_n/s1600/roma.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
Peki Romalılar'ın yol izleri neden bu ölçüdeymiş ?</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
Çünkü Roma İmparatorluğu'nun ilk savaşçılarının arabaları yan yana getirilmiş iki atın çektiği araçlardır. Ve iki atın poposunun genişliği 4 feet, 8.5 inçtir.</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
Sonuç olarak dünyadaki en gelişmiş ulaşım sisteminin füzelerinin dizaynı ikibin yıl önce yan yana getirilen iki atın popo genişliği ile belirlenmiştir.</div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; padding: 0px; text-align: justify;">
Bu kuralı değiştirmek ise Ay'a giden, Mars'a gitme ve uzaya açılma planları yapan Amerikalı uzay aracı mühendislerinin bile harcı değildir.</div>
Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-17630538240772304982014-07-22T14:29:00.003+03:002014-07-22T14:29:55.535+03:00Dostun İhaneti<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxHfeLZdpMV-5rhHQB4bQd18fMk9OXMSXOwKPn9QLvhDHLPt-OC8Jq6cdJSYsNXhwzw6THYMmXq8JXY7H-itsgiZetW-yB0fZmuAF3uG8E6rz7Wy_qMH4CCqubzEZOY2Dhfs5r/s1600/eller.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxHfeLZdpMV-5rhHQB4bQd18fMk9OXMSXOwKPn9QLvhDHLPt-OC8Jq6cdJSYsNXhwzw6THYMmXq8JXY7H-itsgiZetW-yB0fZmuAF3uG8E6rz7Wy_qMH4CCqubzEZOY2Dhfs5r/s1600/eller.jpg" height="256" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Dostluk, arkadaşlık, kardeşlik üzerine kafa yormuşumdur. Ara sıra bu konuya kafa yoran insanlarla da konuşuruz. Çok şanslıyım ki çevremde "dostum" diyebileceğim kişiler var. MSGSÜ'den sevgili Gevher Gökçe Acar, uzun yıllardır benim de düşündüğüm ve fakat formülize edip bir türlü yazma fırsatı bulamadığım, her kelimesine katıldığım şu satırları yazmış geçenlerde;;</div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;">"Seni arkadan vurmayan, zor gününde yanında olan, "İmdat!" dediğinde herkesten önce koşan, gözün yaşarsa senden önce ağlayan değildir yalnızca dost. Bunlar arkadaşlığın gerekleri, dostluğun önkoşullarıdır olsa olsa.. Ben bunları can düşmanıma da yaptım. Beni sırtımdan bıçaklayan ve mutsuz gününde omuzumda ağlayan nicelerini bilirim.. Helâl et</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;">tim gitti.. </span></i></div>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline;"><i><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span></div>
<span style="color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 13.63636302947998px;">Gerçek dost senin içini bilen, yüreğine kefil olandır. Seni yanlış anlamayan, iyi niyetle yaptığın şeyi kötü niyete yormaya meyilli olmayan, seni sürekli kendini açıklamak, anlatmak zorunda bırakmayan, kırk yıl sonra hâlâ kendini kanıtlamanı bekleyerek önüne atlaman gereken yeni yeni 'sevgi kanıtlama bariyerleri' koymayandır.</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 13.63636302947998px;">Gerçek dost alıngan, kırılgan bir tabiata sahip olsa bile, kimselere güvenemiyorsa bile sana güvenebilendir. Söylediğinde eylediğinde kinaye, taş, kötü niyet aramayan; aksine, sevginden emin olduğu için gerektiğinde kendi kırılganlığına bile set çekebilendir. Dostuma kırılır gibi olup onun adına kendi kendime mazeretler ürettiğim, yaptığını yüzüne bile vurmadan kendime unutturduğum çoktur benim. Çünkü dost beni bile isteye kırmayandır, bilirim.. </span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 13.63636302947998px;">Dost kırılsa da en azından bunu yüzüne açıkça söyleyebilendir. Seni görmezden gelerek susturmayan, kendini sana ulaşılmaz kılmayan, sorunu cevapsız, merakını karşılıksız bırakmayan... Çünkü dost candır ve can olduğunu bilendir. Seni ölüme terk etmek istemiyorsa tenden ayrılmaz; ayrılırsa dost olmaz..</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 13.63636302947998px;">Dost hesap sormaz, çetele tutmaz, maddi-manevi verdiklerinden pişmanlık duymaz.</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 13.63636302947998px;">Sürekli seni yanlış anlayandan, dostluğa ihanet etmekle suçlayandan dost olmaz.</span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 13.63636302947998px;">İnsana ihanet arkadan bıçaklamaksa, dosta ihanet sürekli elinde bıçak aramaktır. Dost elinde bıçak görse sana arkasını tereddüt etmeden dönen, o ara sırtına bıçak yese bile "o yapmamıştır" diyebilendir. Çünkü o kimseyi sırtından bıçaklamayacağından emindir ve bıçağı olsa olsa onu korumak için kullanacağını bilir.. </span></div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.63636302947998px; line-height: 20px;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 13.63636302947998px;">Dostun ihaneti güvensizliktir.."</span></div>
</span></i></span></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Dostu çağırmazsınız. İhtiyacınızı söylemez, birşey istemezsiniz. Hani insan düşerken savrulur ya eli gayr-ı ihtiyari, bir yeri tutmak istercesine... Dostun eli tam da o anda, oradadır işte...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tüm gerçek dostlarıma sevgim ile....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-35578601660345554942014-05-28T15:53:00.002+03:002014-05-28T15:53:34.624+03:00Farketmeden Yitirdiklerimiz...<div style="text-align: justify;">
Farketmeden ne de çok şey yitiriyoruz...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
İlk bu bahar farkına vardım.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bizim ev Feneryolu'nda. Kuyubaşı otobüs durağından 2 numaraya biniyorum her sabah ve Altunizade'deki işyerime gidiyorum. Otobüs Kadıköy Belediyesi'nin oradan köprü yoluna giriyor, Altunizade sapağından çıkıyor. yol açıksa 6-7 dakikalık, tıkalı ise yarım saatlik yol.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI31_y1mw1LDjzuM8gB8KZdjbEdeaCezSQU_MIMk66FgX1jkpmjTdCpV2zOvvR1AcvWAsaWMzVu-8Y2sniXXSSoEQlz8LkDJiQ3X_BiqpE8-_rafZYhfcXQ8e7UE4R2_F-enRz/s1600/istanbulun_duvarlari_bile_cicek_acti.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI31_y1mw1LDjzuM8gB8KZdjbEdeaCezSQU_MIMk66FgX1jkpmjTdCpV2zOvvR1AcvWAsaWMzVu-8Y2sniXXSSoEQlz8LkDJiQ3X_BiqpE8-_rafZYhfcXQ8e7UE4R2_F-enRz/s1600/istanbulun_duvarlari_bile_cicek_acti.jpg" height="127" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Kilim desenli çiçek panoları</i></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Bir sabah yine otobüse bindim, şansıma cam kenarında yer de buldum. Trafik ağır da olsa akıyor, tıkalı değil en azından. Camdan dışarıyı seyrediyorum. Belediye'nin Park ve Bahçeler Müdrülüğü arı gibi çalışıyor. Toprakları kazdılar, sulama boruları döşediler, çimenler döşerdiler, renkli renkli çiçeklerle çeşitli şekiller yaptılar. Muazzam bir peysaj çalışması. Duvarlara asılan saksılar falan. Üst düzey bir görmemişlik...! Bir yandan da kendi kendime söyleniyorum; "Adamlar çalışsalar kabahat, çalışmasalar kabahat. Fazla bile bize. İnceliği biz Çelik Gülersoy ile defnettik."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigR9JCxDhgCfFAsoUyiUGZXoOuV9eogxe6kIdaC4uhqHuewe5jkI2wV4ZmtiU0jEmJMHazye9UWybmgvQocWGMs5LZhoyvWwh8msv2hgO1bJ91H_wuugYEK6YC3arjPIUh19x4/s1600/papatya2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigR9JCxDhgCfFAsoUyiUGZXoOuV9eogxe6kIdaC4uhqHuewe5jkI2wV4ZmtiU0jEmJMHazye9UWybmgvQocWGMs5LZhoyvWwh8msv2hgO1bJ91H_wuugYEK6YC3arjPIUh19x4/s1600/papatya2.jpg" height="320" width="240" /></a>Sonra bir anda kafama dank etti. Küçükken baharın geldiğini bu otoyol kenarı otluklarında açan papatyalardan anlardım. Havaların güzelleşmesiyle birlikte papatyalar pıtırak gibi açardı bu bayırlarda çünkü. Papatya özgür bir çiçektir; dikilmez, zamanı geldiğinde ve istediğinde açar. Yeşil, tekdüze otlaklarda beyaz-sarı renkleriyle gülümseyiverir insana. Bahar güneşi insanın derisini ısıtırken papatyalar da kalbini ısıtır: "Her kışın bir sonu vardır; bak papatyalar bile açtı...!"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Şimdi bu üzerinde düşünülmüş, uğraşılmış, para yatırılmış ve "yapılmış" çimenliklerde papatya açmıyor. Güneş yine tenimi ısıtıyor, ama artık kalbim soğuk.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kadıköy'ün en işlek yeri neresi, derseniz, çoğunluk Kadıköy Çarşı diyecektir. Son yıllarda açılan meyhanemsi yerlerle asıl işlevi biraz bozulsa da yine de turşucusuyla, kasabıyla, mezecisiyle, balıkçılarıyla eski havasını korumayı başarabilmiş bir yer.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bir Kadıköylü'nün çarşıda uğramadan geçmeyeceği 3-5 yerden biri de Beyaz Fırın'dır. Hatta eskiler "Bulgar'ın Fırını" der hala oraya. Sabah inmişseniz çarşıya poğaça, börek, vs yersiniz. Daha geç bir saat ise bir limonata içersiniz. Belki ağzınızı tatlandırmak için tulumba tatlısı söylersiniz. Ama illa ki bir girersiniz içeri. İçeri girersiniz, güleryüzlü çalışanlarla selamlaşırsınız, istediğiniz şeyi söylersiniz. Mekânın tam ortasında ayakta birşeyler yemek için bir set vardır. O sette yersiniz yiyeceğinizi, ayaküstü. Sonra iki kasadan birine gidersiniz, kasadaki görevli "ne vardı sizin?" der. Söylersiniz: "İki poğaça bir limonata." Parasını öder çıkarsınız. Kimse sizi takip etmez ne yediğinizi ne içtiğinizi. Oraya gelen kimse de eksik söylemez yediği içtiğinden. En fazla dersiniz ki, "ya, param çıkışmadı, sonra vereyim." Birkaç defa bana da oldu. Yanıma para almamışım veya alışveriş yapmışım, üzerimdeki param bitmiş; sonradan farkettim. Yanınızda paranız olup olmadığını düşünmezsiniz Beyaz Fırın'a girerken çünkü. "Önemli dğeil, helâl olsun," der kasadaki. Sonra götüreceğinizi bilir çünkü parayı. Götürmeseniz de, bir limonata için kırmaz sizi, utandırmaz. Ne de olsa orada büyümüşsünüzdür.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxSuTgQQMhNL4LplpUaM1zd-8sFmMIOnOMJYuJI3JtIYpDtGM_U92gYmXtF2jccnytpHwzEdH26RliI6ooeJa3pDki0CWkrJyb74hrw4KzQ_zOlYWlZZzXE43_L9uGnYmycZ8e/s1600/beyaz.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxSuTgQQMhNL4LplpUaM1zd-8sFmMIOnOMJYuJI3JtIYpDtGM_U92gYmXtF2jccnytpHwzEdH26RliI6ooeJa3pDki0CWkrJyb74hrw4KzQ_zOlYWlZZzXE43_L9uGnYmycZ8e/s1600/beyaz.jpg" height="225" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Beyaz Fırın, Kadıköy</i></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Geçenlerde Kadıköy'e indim haftaiçi bir sabah. Beyaz Fırın'a uğradım. Poğaça ve limonata söyledim. Tepsiye koydular, bir de adisyon fişi iliştirdiler tabağın kenarına. 5,5 TL tutuyormuş. Dikkat ettim, siparişi teslim eden basıyor fişi, koyuyor yanına. İçim titredi. Bizi biz yapan detaylardan birini daha kaybettik. Artık orası da bir pastane, bizler de müşterileriyiz. Bastır parayı, al poğaçayı...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2 yaşımdan 15 yaşıma kadar Kızıltoprak'ta İstasyon Caddesi'nde bir apartmanda yaşadık. Ne de güzel apartmandı. Her katta iki daire vardı. Biz en üst katta otururduk. Karşımızda Leman Hanım teyzeler vardı. Kapılarımız sürekli açık dururdu. Okuldan geldiğimde eğer annem gelmemişse onlara giderdim. En alt katımızda Fatma Hanım teyze ile İbrahim amca otururlardı. Bahçede oyun oynayan çocuklar olarak balkon demirine tırmanıp seslenirdik: "Fatmaanım teyzeee...! Su verir misiiin...?" Hemen doldururdu bardakları. Bazen de seslenirdi: "Çocuklar, kurabiye yaptım, gelin bakalım..!" O kurabiyelerin tadını hâlâ unutamam. Gidilir gelinirdi, insanlar birarada yaşardı. Arada sırada anlaşmazlıklar olsa da hiçkimse bir diğerinin kalbini kırmamaya çalışırdı. Kırmazdı da.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxE0QE2AhGn-KHyjUyBJCSMjn2slcLC9N3ECxpd_A4focSTwWez2znVCYOF_vTD9QmZGaRPGurZOSQcjFxK8Zkndxt4_1Wae62RAEERrGl3b3Fdk5Vj5_VraSlTnKFy9avk5Vq/s1600/yikim.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxE0QE2AhGn-KHyjUyBJCSMjn2slcLC9N3ECxpd_A4focSTwWez2znVCYOF_vTD9QmZGaRPGurZOSQcjFxK8Zkndxt4_1Wae62RAEERrGl3b3Fdk5Vj5_VraSlTnKFy9avk5Vq/s1600/yikim.jpg" height="213" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Yıkılan sadece binalar mı?</i></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Binalar yıkılıyor İstanbul'da. Yıkılan sadece binalar değil; mahalleler yıkılıyor, yaşam şekilleri yıkılıyor. Kent Apartmanı da yıkılanlar arasında. Ne yapalım, biz otururken bile eski bir evdi. Her ne kadar yıkılırken gördüğümde üzülsem de, yenilenmesi kaçınılmazdı artık. Asıl içimi acıtan şey, onlarca yıldır birarada oturmuş, birbirlerinin sofrasında yemiş içmiş, apartman çocuklarının üstünde herkesin emeği olan insanların, yenileme esnasında "benim dairem şu katta olacak, benim dairem şu tarafa bakacak, senin dairen benimkinden daha güzel olacak," şeklinde tartışmaları ve artık birbirlerinin yüzüne bile bakmayacak duruma gelmeleri. "Haram olsun yıllarca soframızda yediğiniz yemekler...!" cümlesi, içten içe çürüdüğümüzün ispatı değilse nedir?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Değişim kaçınılmaz; bunu biliyorum ve kabul ediyorum. Kabul etmesem ne olacak ki hem! Ama değişim olumlu yöne olursa bir anlam kazanıyor ve mutluluk getiriyor. Elimizdeki güzel şeyleri yitirmek ve yerine daha güzelini koyamamak acıtıyor içimi. Hem de çok. Bu yaşananlar başkalarına da garip geliyor mu, yoksa sürekli söylenen ve "Aaah ah! Nerede o eski günler...!" diyen bir ihtiyara mı dönüşüyorum, bilemiyorum. Bildiğim tek şey var ki; o da tanımlayamadığım birşeylerin elimden yitip gittiği...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAhrK_UiNEisOndwk0YWZ7GCF4J3Inu2vaEszzguLquQzGy3ketrjcQ3inpWJ-B4YD4_qhyphenhyphenMkvXk1ypZU3_bTRfqCUPg2aIkG4oFt05QPlw8uKnqvrigwke0m4qDES6SNSdsbj/s1600/eller.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAhrK_UiNEisOndwk0YWZ7GCF4J3Inu2vaEszzguLquQzGy3ketrjcQ3inpWJ-B4YD4_qhyphenhyphenMkvXk1ypZU3_bTRfqCUPg2aIkG4oFt05QPlw8uKnqvrigwke0m4qDES6SNSdsbj/s1600/eller.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-73876405891466772152012-12-10T17:32:00.001+02:002012-12-10T17:32:18.914+02:00... ve İnci de Gitti...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYEVwFcw8vDEPiX7zkcCLFh2IVb-nD9xfI9ZlGVN-fFWkyixPGTk7gjIh58mmEj9yYfQILTp2PT4sFu0egVAslX1bMp1NENg01lVREYsYeIuM0SAp3zVgE0YpnSGPrAXk82X1H/s1600/inci.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYEVwFcw8vDEPiX7zkcCLFh2IVb-nD9xfI9ZlGVN-fFWkyixPGTk7gjIh58mmEj9yYfQILTp2PT4sFu0egVAslX1bMp1NENg01lVREYsYeIuM0SAp3zVgE0YpnSGPrAXk82X1H/s320/inci.jpg" width="211" /></a><br />
07.12.2012...<br />
<br />
Büyük küçük hepimizin anılarında büyük yer tutan İnci Pastanesi de çarkın dişlileri arasında hoyratça parçalandı gitti. Yitirilen sadece lezzetli profiteroller değildi, anılarımızdı, değerlerimizdi ve geleceğimizdi.<br />
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Şimdi sadece ağlıyoruz...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Duygularımı sevgili arkadaşım Serra Ceylan'dan daha iyi anlatamayacağım sanırım;</div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<i>"Ve İnci Pastanesi kapandı. Duyduğumdan beri hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. Bir an geliyor sakinleşiyorum, ardından yine gözyaşları...</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>İnci... Babam ne çok severdi profiterolünü. On sekiz sene evvel kaybettiğim babam... İlginç adandı, ne zaman Beyoğlu'na gitsek mutlaka İnci'ye uğrardık. O aç karnına yerdi; tatlı yemekten sonra yenir ya hani... O tam tersini yapardı İnci'de, önce tatlı, ardından yemek. Babam, babacığım...</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Neval, Perihan, Ayşe... Üniversitenin ilk senesinde her gün giderdik, hatırlar mısınız?</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Tolga, hep paylaşmayı isterdin bir tabağı, hep bir tabağı kendim yemek isterdim. İyi ki kendim yemişim...</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBE1u6QQIjWvUlRXDQyFxP0WsFLYI65P7FhPi0kvPZzpVnuBgq5DuyMntdiQA2i0-UFXpq5aEqhGfZn8wmRKqrNC_4GDuZaznAqkC-BH_fj7RvjDTHtrS_HxMsO5roSgNM7aE_/s1600/kprens.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBE1u6QQIjWvUlRXDQyFxP0WsFLYI65P7FhPi0kvPZzpVnuBgq5DuyMntdiQA2i0-UFXpq5aEqhGfZn8wmRKqrNC_4GDuZaznAqkC-BH_fj7RvjDTHtrS_HxMsO5roSgNM7aE_/s320/kprens.jpg" width="320" /></a><i>Kapısından girdiğim anda "Ooo prenses gelmiş!" diye karşılayan garson abi... Birlikte çocuğunun resimlerine baktığım kasiyer arkadaşım, arkadaşlarım, çocukluğum, aşklarım, gençliğim... Ben...</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Ne kadar acı, insanı hatıralarından, şehrinden, çocukluğundan, babasından kopartmak...</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i>
<i>Asıl şimdi başlıyor her şey:</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Kimler girecek o alışveriş merkezinin kapısından, hangi markalar o dükkanlarda yerini alacak, kimler alışveriş yapacak o markalardan...</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<div style="text-align: left;">
<i>Sahip çıkabilecek miyiz gelecekte de şu anki duruşumuza? Boykot edebilecek miyiz o alışveriş merkezinde dükkan kiralayan markaları? Van'da, Londra'da bile olsak alışveriş yapmamayı başarabilecek miyiz orada dükkan kiralayan markalardan?</i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Yoksa unutacak mıyız her zamanki gibi?</i></div>
</div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Yapılanları olduğu gibi kabul edip çarkın dişleri arasında ezilmeye devam mı edeceğiz?</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Taa ki tüm hatıralarımızdan soyunup, şehrimizde tutunabileceğimiz en küçük şey kalmayana kadar...</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Bize dair,sevgiye dair, İstanbul'a dair..."</i></div>
<div>
<blockquote style="background-color: white; font-family: arial, helvetica, clean, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 15.933333396911621px; margin: 1em 40px; outline: none; padding: 0px;" type="cite">
</blockquote>
</div>
Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-2284396192662469852012-01-17T13:57:00.000+02:002012-01-17T13:57:02.720+02:00Kahrolsun Rumlar / Kahrolsun Türkler<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv4_Pxr8wQJNMFSUazuYJ2ETu8jU5r4XMDG_jJSbqlhmvkTuTGnE-BH7pIJsiDRhvTeFiIwcI6whW9jX8kj5ztdF2Tc9DMeHXlIxfayeJnBOB586yrs9rJ2aD12nODUYM1bMgV/s1600/denktas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv4_Pxr8wQJNMFSUazuYJ2ETu8jU5r4XMDG_jJSbqlhmvkTuTGnE-BH7pIJsiDRhvTeFiIwcI6whW9jX8kj5ztdF2Tc9DMeHXlIxfayeJnBOB586yrs9rJ2aD12nODUYM1bMgV/s320/denktas.jpg" width="238" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">13. Cuma uğursuz, derlerdi de inanmazdım.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">13 Oca 2012 Cuma günü, iki büyük değeri kaybettik.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Biri Türk futbolunun “ordinaryüs”ü Lefter, diğeri Kıbrıs Türkü’nün babası Rauf Denktaş.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Lefter,” raikp takım taraftarlarını birlikte oturarak maç izleyebildiği, birbirlerine tatlı tatlı takılıp kızdırsalar bile döner bıçakları ile saldırmadığı, sporuN “spor” olduğu yılların bir temsilcisiydi adeta. O’’nun ismini duyan herkes, Fenerli’sinden Galatasaraylı’sına, Beşiktaşlı’sından Trabzonlu’suna, herkes ama herkes saygı ile ayağa kalkar ceketinin düğmelerini ilikler. Bu sadece iyi futbol oynamakla değil, “adam olmak” ile ilgili birşeydir. “Faşist halk” damgası vurulmaya çalışılan Türk halkı, Büyükadalı bir Rum’u baştacı etmiş, milli takıma kaptan yapmıştır.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Denktaş ise, Kıbrıs adasının Yunanistan ile birleşmesi anlamına gelecek enosise karşı çıkmış, gerektiğinde fikrî mücadeleye girmiş, gerektiğinde silahlı örgütlenme yapmış, tutuklanmış, çeşitli acılar çekmiş, tüm yaşamını Kıbrıs Türkü’nün hayat hakkı için harcamış ve son nefesinde bile halkını düşünen bir liderdir. Son yıllarda işleri yokuşa sürmek ve çözüm yollarını tıkamakla suçlanmıştır. Özellikle Perihan Mağden’in terbiye sınırlarını zorlayan “Kıbrıs tıkacı, tonguç” nitelendirmeleri halen hafızalardadır. Kendisini çözümü tıkamakla ve işleri yokuşa sürmekle suçlayanların yönettiği ve desteklediği dış politikanın ne derece “çözüm” getirdiği ise apaçık ortadadır. Bu kişilerin 1.Dünya Savaşı yıllarındaki İstanbul saray siyasetçilerinden ve basınından hiç ama hiç farkı yoktur. Denktaş ise yaptığı onurlu mücadele ile her zaman hatırlanacaktır.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoBodyText"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tüm bunlara rağmen, Denktaş gerek dünya siyaset arenasında gerekse halk arasında sevimli kişiliği, kültür birikimi ve aydın duruşu ile çok sevilen biridir. Ölümünün ardından bu dava adamının aziz hatırası önünde tüm dünya saygı duruşunda durmaktadır.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSZDfxjWKuVaqiPuGP9DyU8k_6zJAPj4sQxhz8FIsFN2kYUHN_eYK6w6a_GZfQWK4P-6vosKHhAt9oB5d8rr4z5Brk24GvCmoAg1A42CzVavEE1OGOGnus_azlk0AqOXPwPIkg/s1600/lefter.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSZDfxjWKuVaqiPuGP9DyU8k_6zJAPj4sQxhz8FIsFN2kYUHN_eYK6w6a_GZfQWK4P-6vosKHhAt9oB5d8rr4z5Brk24GvCmoAg1A42CzVavEE1OGOGnus_azlk0AqOXPwPIkg/s320/lefter.jpg" width="281" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hayatını Rum’a karşı Kıbrıs Türk’ünün haklarını gerekirse silah ile savunan Denktaş ile bu mücadelenin sürdüğü yıllarda milli takım kaptanı bile yapılacak kadar çok sevilen İstanbul Rum’u Lefter, ölüme aynı gün, elele giderek yaşamlarıyla olduğu kadar ölümleriyle de çok büyük bir ibret vesikası oluşturmuşlardır.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bugün tüm Türkiye ve dünya Lefter ve Denktaş için ortaklaşa ağlıyor ve ortaklaşa saygı duyuyor ise, bundan çıkarılacak çok ama çok büyük bir ders vardır.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tabii anlayana...</span><span style="font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-1490164379800565832012-01-02T13:48:00.000+02:002012-01-02T13:48:21.886+02:00Aynaya Bakma Erdemi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Thq4WjGe-oiKQIvNDyFDjZ4G0LdH0WG1jri1wyrxjp7jTc4OmID6y_w31ckF5I5zl2429mduk3TuKBf1pPB8lOpp3P3di7OTtzXAZ7B_EHmhH85kqgn10jzEdwyWTUeDi7qM/s1600/ayna.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Thq4WjGe-oiKQIvNDyFDjZ4G0LdH0WG1jri1wyrxjp7jTc4OmID6y_w31ckF5I5zl2429mduk3TuKBf1pPB8lOpp3P3di7OTtzXAZ7B_EHmhH85kqgn10jzEdwyWTUeDi7qM/s320/ayna.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14pt;">Dünyada bulunabilen ve ayna işlevi ile kullanılan ilk obje, Çatalhöyük’te bulunan ve M.Ö. 7000’li yıllara ait bir cilalı taştır. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">“Ayna” mekanizmasında 3 farklı bölüm vardır. Gerçeğin olduğu sûretimiz, yani biz. Aynanın kendisi. Ve aynanın içinde, bakmakta olduğumuz “sîret”imiz. Biz ne isek aynanın içindeki sîretimiz de odur. Tabii bakmasını bilene.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ayna lunaparklardaki gibi dev aynası veya cüce aynası olabilir. İnsandaki çeşitli hırs, ihtiras ve erdemsizlikler aynayı kirletmiş olabilir. Bunları temizlemeden tam ve doğru bir görüntü alamayız. Haydi aynayı temizledik diyelim. Eğer aynaya doğru bakmıyorsak, kendimizi arayıp bulmaya çalışmıyor, geçici hırs ve arzular peşinde koşuyorsak, gönül aynamıza ulaşmamız ve sîretimizi görmemiz mümkün olamayacaktır. Diyelim ki ayna temiz ve tam aynanın önündeyiz. Eğer ayna ile aramızda bir perde varsa, yani toleranssızlık, egoizm, bâtıla sapma, müsamahasızlık gibi kalın bir perde inmişse aramıza, yine sîretimizi göremeyiz. Sîretimize ancak ve ancak tüm bu engelleri kaldırdıktan sonra ulaşabiliriz.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Zannediyoruz... Yine bitmedi...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Işıksız bir odanın dört duvarını da ayna ile kaplasanız, yine bir şey göremezsiniz. Ayna mekanizmasının çalışması için ışığa ihtiyacınız vardır. Banyonuzdaki aynada bedeninizi görebilmek için ışığa, gönlünüzdeki aynada hakîkati görebilmek için nûra.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: 19px;">Allah kimseyi nûrsuz bırakmasın...</span></span></div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-75642245178664666022011-11-11T13:15:00.000+02:002014-06-02T10:47:04.997+03:00Siyah ve Beyaz: Hayat ve Ölüm<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbQN_ElolhQXNEgzLieE7Ns440U68TaQMgpWzbMbd9YLExy7qFv4hqBT7BXS4ykEbrFqk8ahDt1GN05oPlWE72y0hMGj9Fh2Gm5gjlS6IkMDu48bY4dtb7RF63Sf5tUayPBQ2t/s1600/satranc.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbQN_ElolhQXNEgzLieE7Ns440U68TaQMgpWzbMbd9YLExy7qFv4hqBT7BXS4ykEbrFqk8ahDt1GN05oPlWE72y0hMGj9Fh2Gm5gjlS6IkMDu48bY4dtb7RF63Sf5tUayPBQ2t/s200/satranc.jpg" height="200" width="196" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Hayat ve ölüm; siyah ve beyaz gibi birbirinden ayrı gibi duruyor, değil mi? Halbuki bir satranç tahtası misâli siyah ve beyaz kareler yanyana: hayat ve ölüm..!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Yakınlarımızdan veya dostlarımızdan birini kaybettiğimizde ciddi anlamda üzülürüz. Hele ki kaybedilen bir aile büyüğü ise söz biter, geriye gözyaşı ve hıçkırıklar kalır. Eğer sevdiğiniz bir dostunuz, yakınınız ailesinden birini kaybetmişse diyecek söz bulamaz, sadece sıkı sıkı sarılır ve yasına ortak olmaya, gözyaşlarını omzumuzda silmeye çalışırız.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mantık ile kalp farklı konuşur bu anlarda. Teselli edecek mantıklı birçok söz bulunabilir elbette;</div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
- Niçin üzülüyoruz ki ölüme, herkesin öleceğini biliyoruz nasıl olsa, ha 3 sene sonra ha 5 sene önce? <i>(Üzüldüğümüz nokta kişinin ölmesi değildir sanki; yaşayamadığımız yıllar, yiyemediğimiz yemekler, atamadığımız kahkahalardır aslında.)</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
- Hem, doğa kanunu bu, Allah evlat acısı göstermesin, Allah sıralı ölüm versin. <i>(Doğru söze ne denir?)</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
- Zaten çok yaşlıydı. / Güzel yaşadı. / Ne güzel öldü, çekmedi. <i>(Hastalık, yaşlılık, vs sebepler ile vefat edenler için oldukça mantıklı bir teselli aslında. Ama, Allah aşkına, "güzel öldü" de nasıl bir sözdür yahu?)</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Bu tür mantıklı önermeler doğru olsalar bile, kalbi yanan biri için bir şey ifade etmeyecek, kalp ile mantık arasındaki savaşta hatra gelebilecek cümleler olarak savrulacaktır.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Doğumda ise herşey tozpembe görünür. Yepyeni bir hayat başlamıştır. Ölümün tersine, doğan kişi ağlamaktadır, çevresi ise gülmektedir. Hayat pahalılığı bitmiştir, ödenecek kira düşünülmez, faturalar bir şekilde ödenir. Aslında tam bir tezattır bu. Ölen kişi ile birçok şey yaşanmıştır. Tüm bu hayat paylaşımının ardından belki de mutlu olmak gerekir, "ne de çok şey yaşadık," diye. Halbuki yeni doğan biri ile henüz bir yaşanmışlık yoktur, gelecekte neler olacağı belli değildir. Sevinç, gelecek ile ilgili umutlardadır aslında.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Belki de ölen kişinin ardından üzüntümüz o kişi ile ilgili bir umut kalmadığındandır, zira kişi hayatta olsa da olmasa da geçmiş artık yaşanmıştır. Doğan kişi için sevinmemizin sırrı ise belki de kendisi ile ilgili umutlarımızda saklıdır</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfvIj9pt23wQn1Rpb9D2HMHtOwkr1s_HoRiZ9knkIxGYyihI8a2s8sF5wRIYHaWogKRQwQjBhL1B8lZykQuHkWaxm4SUpFYt4u7ddTTTXo7OuGrva76ZqrPEtytUSQRh4bNhMj/s1600/ying-yang.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfvIj9pt23wQn1Rpb9D2HMHtOwkr1s_HoRiZ9knkIxGYyihI8a2s8sF5wRIYHaWogKRQwQjBhL1B8lZykQuHkWaxm4SUpFYt4u7ddTTTXo7OuGrva76ZqrPEtytUSQRh4bNhMj/s200/ying-yang.jpg" height="200" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Bana tüm bunları düşündürten geçtiğimiz hafta içinde aldığım iki ayrı haber oldu. Aynı gün içinde, 2-3 saat ara ile çok sevdiğim bir yakınımın babasının kaybı ile yine çok sevdiğim bir arkadaşımın bebeğinin olduğunu öğrendim.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Aynen satranç tahtası gibi, ne hep beyaz, ne hep siyah. Birlikte, içiçe.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bu arada, arkadaşım minik kızının ismini "Işık" koymuş. :-)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hayat çok tuhaf..!</div>
Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-34448170130279237982011-08-25T12:29:00.001+03:002011-08-25T18:24:12.150+03:00Fuat Niksarlı: Işık Taşıyan Eller<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBuFxE57dT1t5L-9dxaucALxix9e0BzKFgEoygXBGCWga119nu0AQCR6Z2pFIlPYHh3XTQ4qgFetpSsY9A8MZTYl8HlKQFxDQKQ-xwXFjx6SFMIAVeLgax6sfWIsettKnFZxXp/s1600/264260_112634482160012_100002403825030_132804_4729946_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBuFxE57dT1t5L-9dxaucALxix9e0BzKFgEoygXBGCWga119nu0AQCR6Z2pFIlPYHh3XTQ4qgFetpSsY9A8MZTYl8HlKQFxDQKQ-xwXFjx6SFMIAVeLgax6sfWIsettKnFZxXp/s320/264260_112634482160012_100002403825030_132804_4729946_n.jpg" width="208" /></a></div><div style="text-align: justify;">Fuat Niksarlı...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Hüseyin Avni Sözen Anadolu Lisesi'nin ilk müzik öğretmeni...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Okul marşımızın bestecisi...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Henüz yeni kurulmakta olan okulumuzda "Ama hocam.."lara aldırmayarak, gereğinde kavga ederek piyano aldıran, org aldıran, müzik odası yaptıran, koro kurup konserler veren, aramızdaki cevherleri keşfederek daha sonraki başarılarımıza yol açan öğretmenimiz...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Mezuniyetimin ve Fuat Bey'in emekliliğinin üzerinden 20 yılı aşkın bir süre geçtikten sonra bir gün karşıma Facebook'ta çıktı. O kadar mutlu oldum ki. Hemen bir arkadaşlık isteği gönderdim ve duvarına birşeyler yazdım. Sağolsun o da bana güzel şeyler yazmış. Torunları, dedeleri adına bir hesap açmış, resim koymuşlar ve öğrencilerini bulmasını sağlamışlar. Ne mutlu böyle torunlara sahip dedeye.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Arkadaşlık onayımızdan bir süre sonra "nasılsınız hocam?" mealinde bir mesaj attım kendisine. Her halde sürekli girmediğinden olsa gerek, uzunca bir süre sonra bir mesaj geldi kendisinden.;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><blockquote style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #333333; line-height: 14px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">"sevgili Başar seni bu kadar ihmal edişime sakın başka anlam verme..." </span></i></span></blockquote><div style="text-align: justify;">Okuduklarıma inanamadım. 20 yıldır arayıp sormadığım, neredeyse elinde büyüdüğüm diyebileceğim bir öğretmenimden bunları okumak gerçekten de heyecanlandırdı beni. Nezakete bakar mısınız? Bir süre cevap yazamadığı için üzülmüş ve farklı anlam çıkarmamdan korkmuş...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Hemen telefonunu buldum ve telefon ettim. Uzunca bir süre konuştuk. Daha doğrusu daha çok Fuat Bey konuştu, zira sesini duyduğum andan itibaren sanki bir ceviz yutmuş gibi birşey gelip takıldı boğazıma, kelimeler aklımdan uçtu, gözlerimdeki yaşlar düşmemek için kirpiklerime sarıldılar.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVyRMWwiCIKffHDSVMzo4Ld3AtmZZjKxrjvm_Hm27AGoZjyq4fn8-4AGIUlOrWf9Mj_8O0wAjCy469rbjwdn934bHI0r3GxOeQ6biEKzaeQai2hA7a7gedRSXUipvUmKKH7OkC/s1600/260230_112633065493487_100002403825030_132740_3500089_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVyRMWwiCIKffHDSVMzo4Ld3AtmZZjKxrjvm_Hm27AGoZjyq4fn8-4AGIUlOrWf9Mj_8O0wAjCy469rbjwdn934bHI0r3GxOeQ6biEKzaeQai2hA7a7gedRSXUipvUmKKH7OkC/s320/260230_112633065493487_100002403825030_132740_3500089_n.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Yaklaşık 6 ay kadar önce gözleri ile ilgili bir problem olmuş "Sarı Nokta" hastalığı diyorlarmış. Bir gözü tamamen görme yetisini kaybetmiş, diğer gözünde ise görme azalması varmış. Tedaviye devam ediyormuş. </div><blockquote style="text-align: justify;"><i>"Olsun be Başar, gönül gözüm yeter bana, piyanoyu da zaten notalara bakmadan, ezbere çalıyorum,"</i> diyecek kadar hayata bağlı öğretmenim benim..! </blockquote><div style="text-align: justify;">Tarih öğretmenimiz Gülmeral Hanım ile Fuat Bey hakkında bir projeden bahsetmiştik. Uzun uzun konuşmuş, Eylül ayı gibi hayata geçirme yollarını aramak için sözleşmiştik.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Hayatta hiçbir şeyi ertelemeyeceksiniz. "Nasıl olsa...." cümlesidir bazı şeyleri elimizden kaçırmamıza sebep. Su aktığı yolu buluyor, hayat hergün yepyeni denizlere yelken açıyor; kimisi dalgalı denizlere kimisi sakin limanlara doğru...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT_JrbAqOutw9BmpKnXy41BLgk1z6puU5gCGABoxT2iLEPpz-X5NIbPiWLvs7LkGdfTMuVUpQ0OHx4H9oDquE93QeDlJCwO66_E139gShvVGybvtcvq0JyWWip41XvqbAilpKZ/s1600/254820_112634618826665_100002403825030_132810_464462_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT_JrbAqOutw9BmpKnXy41BLgk1z6puU5gCGABoxT2iLEPpz-X5NIbPiWLvs7LkGdfTMuVUpQ0OHx4H9oDquE93QeDlJCwO66_E139gShvVGybvtcvq0JyWWip41XvqbAilpKZ/s320/254820_112634618826665_100002403825030_132810_464462_n.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Fuat öğretmenim de sakin bir limana doğru demir almış. İstanbul'u terkedip İzmit, Körfez'e taşınıyormuş.</div><blockquote style="text-align: justify;">"<i>Gözümdeki problem nedeni ile artık özel derslere gidemiyorum. Araba da kullanamıyorum.</i> <i>İzmit'ten güzel bir ev aldım. İstanbul'un karmaşasından kaçıyorum. Havası temiz. Hem, ne yapar İstanbul'da yalnız başına bir yaşlı adam?</i>"</blockquote><div style="text-align: justify;">Tek başına yaşlı bir adam...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Elinizi öpmekte o kadar geç kaldık ki...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Fuat Bey, çocuk ruhundan anlayan, "sulu" olmadan da espri sahibi olunaabileceğini gösteren, öğrencilerin yakın olabildiği ama saygı sınırını da aşamadığı bir öğretmenimizdi. Öğrenciler genelde haklı veya haksız öğretmenleri hakkında olumlu veya olumsuz şeyler konuşurlar. Ben bugüne kadar Fuat Bey hakkında olumsuz konuşan birine rastlamadım.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMF1AdHk0GIvJ74duYrPCcPRZ-vzGq5xwfNpVWAXfVHeNKZXRhS2aGljXgtgryU6Qu8qrRjg5trMMcHgiJeRZVAiq5bQIP2Q2Y-oWxN1fWxR7PUkLe-Fmc3elMed_TQjFA30Ru/s1600/261248_114312158658911_100002403825030_143628_2557795_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMF1AdHk0GIvJ74duYrPCcPRZ-vzGq5xwfNpVWAXfVHeNKZXRhS2aGljXgtgryU6Qu8qrRjg5trMMcHgiJeRZVAiq5bQIP2Q2Y-oWxN1fWxR7PUkLe-Fmc3elMed_TQjFA30Ru/s320/261248_114312158658911_100002403825030_143628_2557795_n.jpg" width="190" /></a>Sevgili okul arkadaşlarım, sevgili kardeşlerim,</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Aslında hiçbir şey için geç değildir.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Hayatını öğretmenliğe, öğrencilerine adamış, türünün son örneklerinden Fuat öğretmeni arayınız. Hatrını sorunuz. O kadar mutlu, o kadar mutlu olacaktır ki..</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Sadece Fuat Bey'i de değil. Sevdiğiniz, unutamadığınız, sizde iz bırakan öğretmenlerinizi arayınız. Önünüzde bambaşka bir pencere açıldığını göreceksiniz. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ne olur.. Daha fazla geç olmadan, pişmanlıklar yaşamadan yapın.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Hemen, şimdi...</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-83607838987273619752011-07-06T15:32:00.000+03:002011-07-06T15:32:14.521+03:00Do you know Turkish?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivRFpH5jkWPRT0zl0msm7cqmKbotGyql64x4HZHUl10J6TfKAGAfdqSpnXsef3cYu9_WmWlZWrIwCsxhobsTwomL6lZi72Kq97aNdkzLjKjo2ufxTVXkHhooHPdLwJsbbpUmT8/s1600/turk.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivRFpH5jkWPRT0zl0msm7cqmKbotGyql64x4HZHUl10J6TfKAGAfdqSpnXsef3cYu9_WmWlZWrIwCsxhobsTwomL6lZi72Kq97aNdkzLjKjo2ufxTVXkHhooHPdLwJsbbpUmT8/s200/turk.jpg" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;">Babam Kıbrıs doğumlu. Kıbrıs Cumhuriyeti öncesi, Kıbrıs henüz bir İngiliz toprağı iken doğduğu için İngiliz vatandaşı. Dolayısı ile benim de İngiltere uyruğum var. Bundan dolayı ben üniversiteye "ÖYS" ile değil, YÖS ile (Yabancı Öğrenci Sınavı) ile girdim.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">YÖS sınavı iki bölümden oluşuyor; ne kadar Türkçe bildiğinizi ölçen bir test ve bilginizi ölçen, fizik, kimya, biyoloji, coğrafya, genel yetenek, vs.'den oluşan bir test. Türkçe testinin herhangi bir puan değeri yok ve amacı sınava giren adayın ne kadar Türkçe bildiğini ölçmek. Eğer Türkçe testinde başarısız olursanız 1 yıl boyunca TÖMER'e devam edip sertifika almanız gerekiyor. Eh, doğma büyüme Türkiye'de olduğum, Türkiye'de oturduğum, dahası esasen Türk olduğum için yaklaşık 12-13 dakikada testi cevapladım tabii ve sonuçta da tam puan aldım.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Diğer testten yaptıklarım ile Marmara Üniversitesi'nde İngilizce eğitim yapan Uluslararası İlişkiler bölümüne girdim. Gerçekten de isteyerek yazdığım ve okumaktan da büyük keyif duyduğum bir bölümdü. İlk yıl bölüm derslerimizle birlikte her üniversitede mecbur olan Türkçe ve Atatürk İlkeleri derslerini de aldım ve onlardan da güzel puanlar alarak geçtim.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Birinci sınıftan ikinci sınıfa geçtiğim yılın Eylül ayında, kayıt yenilemelerine kısa bir süre kalmışken eve bir mektup geldi. Mektup "M.Ü.Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü" gibi tumturaklı bir yerden geliyordu. Açıp okuduğumda az kalsın küçük dilimi yutuyordum;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><blockquote style="text-align: justify;"><i>" Yapılan sınavda Türkçe bilginizin eğitiminizi sürdürmek için yeterli olmadığı anlaşılmış olduğundan haftada 8 saat (Cumartesi 4 saat Pazar 4 saat olmak üzere) temel Türkçe eğitimi almanız uygun görülmüş olup en kısa sürede merkezimize başvurmanız....." </i></blockquote><div style="text-align: justify;">Yahu, ben YÖS sınavında tam puan almışım, ilk yıl okumuşum, Türkçe ve Atatürk ilkeleri derslerinden geçmişim, dahası okumakta olduğum bölüm İngilizce, ne Türkçe dersi? Hem de haftasonları, 4'er saat...!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Kalktım "M.Ü.Türkiyat Araştırmaları Merkezi"ne gittim. Okullar henüz açılmadığından bir sekreter hanım var masada, elinde yarılanmış bir çay ve o çaya batırılmak sureti ile yenmeyi bekleyen üç-beş bisküvi. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Merhaba," dedim, "beni çağırmışsınız?"</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Ben mi?" dedi.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Bilmiyorum, herhalde mektubun pulunu siz yalamışsınızdır ama, içerikte merkezin çağırdığı yazıyor," dedim.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Sekreter hanım otura otura sıkılmış olacak ki "seni hınzır şey" bakışı ile "çattık" bakışı arasında bir ifade ile sordu; "Niye çağırmışız ki?"</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Türkçem yetersizmiş, Türkçe öğretecekmişsiniz bana," dedim.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bakış bir anda "nasıl yapmışız bu hatayı" ile ""iyi ki yapmışız bu hatayı" arasında dalgalanan "nasıl yapsak da çözsek" bakışına döndü.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Ama siz Türçe biliyorsunuuuz? Ne de güzel öğrenmişsiniz canım..!"</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bu sefer bakma sırası bendeydi: "Tanrım! Tüm salaklar da beni mi bulur?"</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Evet," dedim "biliyorum. İsterseniz geleyim ama, Türkçe öğrenmek için gelmem biraz tuhaf kaçar. Öğrencilerle konuşayım, pratik olur."</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Ay ne iyi olur vallahi," dedi.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Hey Allahım yarabbim! Sen ne latife yaparsın! Al başına belayı!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">"Peki," dedim, "gelirim ama, şu benim öğrencilik işini bir halletsek. Hayır, öğrenci statüsünde gelip pratik yaparsam bir tuhaf kaçar da. Sınava falan girmem."</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">O zaman sekreter hanım daktilosuna kapandı, birşeyler tıkırdadı. Bana da bisküvisinden ikram etti ve çayına batırabileceğimi belirtti. Nazik bir şekilde "bir dahaki sefere inşallah," diye savuşturdum. Sonuçta yapılan değerlendirmede Türkçe bildiğimin anlaşıldığı ve kursa gerek olmadığına dair bir rapor çıktı ve "yetkili" kişi tarafından imzalandı. (En azından imzalandığı sanılacak şekilde karalandı.) Ve ben bu saçmalıktan kurtuldum.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Merak etmişsinizdir, hoca olarak gittim mi diye?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Sanıyorum sekreter hanım halen bana bisküvilerinden ayırmaya devam ediyordur.. :-)</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-47708030157239881002011-07-05T15:09:00.000+03:002011-07-05T15:09:22.867+03:00Baba Olmak...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBHJVoCS3rvRPhiMuxNAMtPyzqVdF8x4WJai4fsXlaHAf96e6Js2r_knQ6Nvas9FvvlgbGirycdzAqV705NDMWqxPPorcpozE8M5J0WaX6kOWfMc6VABwiBd9JnuBP4aZHrBDq/s1600/IMG_1117.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBHJVoCS3rvRPhiMuxNAMtPyzqVdF8x4WJai4fsXlaHAf96e6Js2r_knQ6Nvas9FvvlgbGirycdzAqV705NDMWqxPPorcpozE8M5J0WaX6kOWfMc6VABwiBd9JnuBP4aZHrBDq/s320/IMG_1117.jpg" width="240" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Annelik kutsaldır.</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><br />
</span></span><br />
<div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Lafın gelişi olarak söylemiyorum. Gerçekten de, her ne kadar biz babaların çocuk yapmadaki rolü tartışılmaz bir gerçeklik ise de, hiç yoktan bir canlıyı var edebilme yetisine sahip olmak çok ama çok özel bir durum. Bir de üzerine hormonal olarak çocuklarına kol kanat germe içgüdüsü eklenince, edebiyatta "anne" temalı yaratımların bu derece fazla olmasına şaşmamak gerek.</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ama ben bir anne değilim, olmadım, olamayacağım da. Ben bir babayım. Kadınlar anne olmayı öğrenmiyor, hissediyorlar. Daha iyi bir anne olmak için uğraş verenler var, hiç oralı olmayanlar da. Ancak "baba" olmak içten gelen, hissedilen, hormonlar ile idare edilen bir kavram değil. Baba olmayı basbayağı öğreniyorsun.</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ben bu konuda oldukça şanslıyım. Önümde Hasan Alasya gibi bir baba örneği var. Babam, anne babası ayrılmış bir çocukluk geçirmiş. Ne yazık ki babası ile ilgili iyi düşüncelere sahip olamamış. Buna mukabil, babaannemin ikinci evliliğini yaptığı Reşat Bey o kadar düzgün ve o kadar babayani bir kişiymiş ki, babamla yarı baba-oğul yarı dayı-yeğen yarı abi-kardeş bir ilişkileri olmuş. Bizler "Reşat dede" deriz kendisine.</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Niçin şanslı olduğuma gelince. Bu tür durumlar biraz tehlikelidir. Böyle zor bir çocukluk geçirmiş birinin kendi çocuklarına nasıl davranacağı bir muammadır. Benim babam, eksikliğini hissettiği şeyleri bizde tamamlama yoluna gitti. Herkesin babası çok iyidir mutlaka ama, benim babam biraz daha katmerli sanki. Kendine bir şey almaz, bize alır. Kendisi yorulur bizim için, bizi yormamak için elinden geleni yapar.</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Babalık bilinen, içten gelen bir şey değil, öğrenilen birşeydir, dedim. Ne kadar şanslıyım ki harika bir öğretmenim var. Bilmeden o kadar çok şey öğrenmişim ki... Deniz'le iletişim içinde iken bazen babamla bizim aramızdaki iletişimi hatırlıyorum ve benzediğimi görmek hoşuma gidiyor. Bakalım, önümüzde uzun bir yol var. Umarım ben de babam gibi 80 yaşıma geldiğimde (6 Temmuz, babam 80 yaşında..!) Deniz de beni babamı sevdiğim kadar sevebilir, bunu başarabilirim. :-)</span></div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-91843946943297771832011-06-23T10:50:00.001+03:002011-06-30T12:47:27.329+03:0019 Haziran, Hasal Talaş'taydık.<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibu2EGHwwn1XhC8crsBEtMu1pzLAsyImz-zvfGUeyiNK6bJe6BaiX7x_nh9VEYpLNUZR9cLlLVDMbCVkjvowfKEpTKRBUnC846Z8zQaGPOe5q1pg4PUNFHGW6sA9wO1DtI0AdH/s1600/ilk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="260" i$="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibu2EGHwwn1XhC8crsBEtMu1pzLAsyImz-zvfGUeyiNK6bJe6BaiX7x_nh9VEYpLNUZR9cLlLVDMbCVkjvowfKEpTKRBUnC846Z8zQaGPOe5q1pg4PUNFHGW6sA9wO1DtI0AdH/s400/ilk.jpg" width="400" /></a></div><br />
Uzun zamandır okulumuz Hüseyin Avni Sözen Anadolu Lisesi'nin Talaş Böreği gününe gitmiyorduk. Bu sene bizim kuzuyu annemlere satıp gittik. İyi ki de gitmişiz. Okulumuzu, uzun zamandır görmediğim arkadaşlarımı özlediğimi hissettim. Dile kolay, tam 7 yılım geçti orada. Hem de tam hayatı tanımaya başladığım 11 - 18 yaş aralığında. Güzel günlerim de oldu, kötü günlerim de. Sevinçten dansettiğim de oldu, üzüntüden ağlayıp kızgınlıktan köpürdüğüm de. Ama şimdi arkama dönüp baktığımda güzel günleri hatırlıyorum, üzgün ve kızgın günlerimin büyükçe bir bölümünün aslında o yaşlar arasındaki çocukluk kaprislerinden kaynaklandığını görüyorum.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Resimde gördükleriniz, daha önceki bazı yazılarımda ismi geçen sevgili öğretmenlerim. Soldaki mavi pantolonlu hanım, Sevtap Aran, yani "Mrs. Aran." Hani şu her daim hanımefendiliği ve saygıya dayandırdığı disiplini ile meşhur öğretmenimiz. Sağdaki ise, biz okula girdiğimiz yıl henüz yeni bir öğretmen olan Selcan Coşkun. Kendisi de o kadar öğrenciye yakın ve tatlıdır ki, bir öğretmenimizle ciddi ciddi ders yaparken diğeri ile güle oynaya ders yapardık. Selcan Hanım'ın çok konuşan bana "Shame on you!" demesi hala kulaklarımdadır. Uzun süre ne demek istediğini anlamamıştım, anladığımda ise artık çok geçti. :-)</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Güzel bir gün geçirdik eski dostlar, sevdiğimiz öğretmenlerimiz ile. Daha sık birlikte olmayı istedim. Sanıyorum önümüzdeki dönem okulum ile daha fazla ilgileneceğim -sırf nostalji olsun diye değil, yeni kardeşlerimizin 2023'e 1923 ruhu ile ulaşabilmelerini sağlamak için...</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-3996618211047094542011-06-03T13:07:00.000+03:002011-06-03T13:07:52.011+03:00İzmir'i Kaybetmek... *<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCFokTYe_fkHbqMW4VnAJALfrmaICwgIDNwTlvP1c6dcoODslSwLPAScFqFhG57cs7fUZ3jbmbwYvUKGRNxVYVjUa60bDlME4y91C3C2NzAcLy09rdcYoeLq2DvlRZ5tQQnOwO/s1600/izmir_cumhuriyet_mitingi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCFokTYe_fkHbqMW4VnAJALfrmaICwgIDNwTlvP1c6dcoODslSwLPAScFqFhG57cs7fUZ3jbmbwYvUKGRNxVYVjUa60bDlME4y91C3C2NzAcLy09rdcYoeLq2DvlRZ5tQQnOwO/s320/izmir_cumhuriyet_mitingi.jpg" t8="true" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">Son yıllarda İzmir, CHP’nin ve ulusalcıların kalesi gibi bir misyon üstlendi üzerine. İzmir üzerine güzellemeler yazılıyor, şehrin ne kadar cumhuriyetçi, Atatürkçü ve “ulusalcı” olduğu vurgulanıyor. Fakat acaba İzmir’i “kaybetmek” olası mı?</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">Bu soruyu cevaplayabilmek için öncelikle rakamlara biraz bakmak gerekiyor.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">CHP’nin 2002 ve 2007 seçimlerinde sırası ile 29,06 % ve 35,46 % oy aldığını görüyoruz. AKP ise sırası ile 17,51 % ve 30,50 % oy almış.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">Başa güreşen her iki parti de oy oranını arttırmış gözüküyor. Ancak bu oy arttırımını incelediğimizde birkaç farklı dinamikle karşılaşıyoruz. Öncelikle 2002 yılındaki seçimde Cem Uzan’ın GP’si İzmir’den 17,17 % gibi bir oy almış. 2007’de bu oyun 10 % puan azalarak 7,50 %’ye düştüğünü görüyoruz. Buna mukabil MHP 2002’de 7,80 % oy aldığı İzmir’den 13,88 % oy alabilmiş. Buradan rahatlıkla GP’nin eriyen oylarının her üç partiye de farklı oranlarda dağılmış olabileceğini söyleyebiliriz.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">Bu aşamada gözönüne alacağımız bir başka veri de referandum sonuçları. AKP’nin 2007 seçimlerindeki oyu 30,50 % olmasına rağmen, referandumda 36,80 % oranında bir “evet” oyu çıkmış. Her AKP’linin “evet” oyu vermediği, her “evet” oyu verenin de AKP’li olduğunu söyleyemeyeceğimizi gözönünde tutsak bile, bu 36,80 %’nin büyükçe bir kısmının AKP taraftarı olduğunu da yadsıyamayız.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">12 Haziran seçimlerinde AKP’nin işine yarayacak ve İzmir’de 1. parti olmasını sağlayabilecek çok önemli doneler var.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt 53.25pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 53.25pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Tahoma;">Her ne kadar MHP lideri Bahçeli kabul etmese de, fısıltı gazetesinde MHP’nin baraj altında kalacağına dair bir söylenti var. Bir konuşmasında T.Erdoğan da bunu özellikle dile getirdi. Türkiye çapında başarılı olacağını düşündüğüm bu propaganda, CHP’ye oy verecek önemli bir kısım seçmenin sırf MHP baraj altında kalmasın diye oylarını MHP’ye atmalarını sağlayacak ve CHP’nin oy oranını düşürecektir.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt 53.25pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 53.25pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Tahoma;">“Cumhuriyet Güçbirliği” ismi altında seçimlere girenler de ulusalcı ve cumhuriyetçi oy tabanına hitap etmekteler. Özellikle İzmir 2.Bölge’den aday olan Sn.Doğu Perinçek’in bahsettiğimiz konuyu etkileyebilecek adette oy alacağını düşünüyorum.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma;">Son seçimdeki AKP 30% - CHP 35% aralığını düşünürsek, yukarıda saydığım konuları da hesaba katarsak, 13 Haziran sabahına “kaybedilmiş” bir İzmir’e uyanmamız çok da uzak bir ihtimal değil. “İzmir’i kaybetmek,” psikolojik bir kayıp olacaktır. AKP’nin oy oranı ne olursa olsun, ister açık ara 1. parti olsun, isterse CHP’nin altına düşüp 2. parti olsun, İzmir’i kazanması son derece önemli ve önümüzdeki yıllara damgasını vuracak bir gelişme olacaktır.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 12pt; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;">Özellikle İzmir’deki seçmenlerimizin hangi partiye oy vereceklerine karar verirlerken işin bir de bu yönünü düşüneceklerine şüphem yok.</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: TR; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: TR;"><span style="font-size: x-small;">* Bu yazı, Bodrum Gündem Gazetesi'nin 04.06.2011 tarihli sayısında yayınlanmıştır.</span></span></div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-38715316879138666412011-05-24T14:36:00.001+03:002011-05-24T14:39:01.681+03:00Deniz Münir'in Halleri..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS_HJVbuqPJ2yKOAtHcifNCunTNLxebaBFVyl83drwwNnxqq_qFXwPndeb0Q3lKM0lTubYAdzMMdAP2kHrrOlvHOAXOznwBiOF51OMKCJe_0_lFzFfapzRz7Lr4z_5SHb4jBK5/s1600/rs+019.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS_HJVbuqPJ2yKOAtHcifNCunTNLxebaBFVyl83drwwNnxqq_qFXwPndeb0Q3lKM0lTubYAdzMMdAP2kHrrOlvHOAXOznwBiOF51OMKCJe_0_lFzFfapzRz7Lr4z_5SHb4jBK5/s320/rs+019.jpg" width="240" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ağustos 2009'da Denizcik bize "merhaba" dedi. Önceleri insan benzeri bir organizmaydı. Memesini emiyor, altını dolduruyor ve uyuyordu. Tabii insan seviyor şirinciği ama, sadece şirin olduğu için.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">İlk 1 - 1,5 ay sağolsun hafta içi Elif'in annesi "Kıvırcık" bizde kaldı ve sudan çıkmış balığa dönmüş bize çok yardım etti. Gündüzleri ufaklık uyusun diye radyo açıyorlar, ninni gibi geliyor haliyle. Hafta sonları biz açıyoruz radyoyu, uyumuyor. Hafta içi radyoyla mışıl mışıl uyuyan bebekte, hafta sonu tık yok! Sonradan farkettik ki hafta içi açılan radyo TRT ve çalan müzik de uzun havalar, türküler.. 1 aylık bebeğin müzik zevki olduğunu da böylece öğrenmiş olduk!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Her şey bizim ufaklığın müzik ayırdettiğini öğrenmemizle başladı. Her geçen gün bu seçimlere yenisi eklendi Gün be gün bir insanın karakterinin nasıl oluştuğunu gözlemliyoruz. Bizimki artık yemek seçiyor, neler giymek istediğini söylüyor, annesine ve bana işten gelirken neler getirmemiz gerektiği siparişini veriyor: Süt, bal, nar, hünnap (Evet, hünnap..!) Belirli bir mizah anlayışı var örneğin. Tepki veriyor, sinirlenince bağırıyor, özledi mi sarılıp öpüyor. Anlamaya çalışıyor, anlatmaya çalışıyor. Gerçekten de, bebek sevmenin ötesinde, bir insan yavrusunun büyümesini, gelişmesini, kendi dertleri ile savaşmasını, kendisine bir sosyal çevre oluşturmasını izlemek çok eğlenceli ve harika bir şey. Bir bebeğe bakmak, yetiştirmek zor mu? Zor. Hem de çok zor. Tüm hayatınızı kökünden değiştiren bir şey. Ama bu macerayı izlemek de çok zevkli.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Yine de geri dönüşü olmayan bir yol, çocuk isteyenler her iki tarafını iyi düşünüp tartmalı, öyle çocuk yapmalı. Yoksa çocuğa da yazık olur, anne babaya da.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Tatlım benim! :-)</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-32833822295605145382011-05-06T14:05:00.000+03:002011-05-06T14:05:04.424+03:00Denge Üzerine...<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOZ6u8biz8-TVth3FvKh6Zqi8mRXDfbExjLK0vfYgF5MbXXOERSqmqkIQFbyH268f0GmNx-sWTc7tGrt-pumkv-oopx8s4tGv0HXpJODWwQogE1Trvpng_bWQBRy1HMMJWSOxL/s1600/denge1.gif" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="136" j8="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOZ6u8biz8-TVth3FvKh6Zqi8mRXDfbExjLK0vfYgF5MbXXOERSqmqkIQFbyH268f0GmNx-sWTc7tGrt-pumkv-oopx8s4tGv0HXpJODWwQogE1Trvpng_bWQBRy1HMMJWSOxL/s200/denge1.gif" width="200" /></a>MSN'de bir özellik var. "Durum" sekmesine birşeyler yazdığınızda arkadaşlarınız o yazınızı okuyor. Bazen nerede olduklarını, ne yaptıklarını yazıyor insanlar, bazen ruh hallerini, bazen de birilerinden özlü sözler. Listemde çok az sayıda insan olduğundan arkadaşlarımın neler yazdıklarını genelde görüyorum.</div><br />
<div style="text-align: justify;">Geçenlerde bir arkadaşım şöyle bir söz yazmış:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">"Hayatınızda denge sorunu varsa etrafınıza dikkatlice bakın; muhtemelen birini yanlış bir yere koymuşsunuzdur."</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Gerçekten de üzerinde çokça düşünülebilecek, tartışılabilecek, iddialı bir söz.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Öncelikle hayatı bir "denge kurma oyunu" olarak görmek gerekiyor. Belki yapmak istediklerimiz ile yapabildiklerimiz arasında, belki isteklerimiz ile gerçekler arasında kurulan bir denge bu. Satranç oyunu, hayatın bir yansıması olarak düşünülür ve siyah beyaz damalı bir tahtanın üzerinde oynanır. Tıpkı hayat gibi. İyi ve kötünün, sıcak ve soğuğun, karanlık ve aydınlığın birarada varolması gibi.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">TDK sözlüğünde çeşitli karşılıkları var "denge" kelimesinin;</div><div style="text-align: justify;"> - Bir nesnenin veya bir insanın devrilmeden durma hali</div><div style="text-align: justify;"> - (fizik) Birbirini ortadan kaldıran güçlerin sonucu olan durma hali</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Özellikle ikinci anlamı çok manidar. Bir dengenin kurulabilmesi için, birbirini yoketmeye, kaldırmaya çalışan iki kuvvetin olması ve bu kuvvetlerin de birbirine denk olması gerekmekte. Peki, sözümüze dönecek olursak, eğer hayatımızda bir denge sorunu varsa, ve bu sorunun biri ile ilgili olduğunu düşünüyor isek, o zaman zaten baştan bir yanlışlık yok mudur? Terazinin bir kefesinde ben var isem, beni yokedip ortadan kaldırmaya çalışacak ve karşılığında benim ortadan kaldırmaya, yoketmeye çalışacağım biri ile bir denge oyunu kurmamın ne anlamı var?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Diyelim ki bu oyuna girişmek için haklı sebeplerimiz var. O kişi vazgeçemeyeceğimiz biri olabilir. Patronumuzdur, ailemizden biridir, vs. Bir denge oyununa girmeye mecbur bırakılmışızdır. O zaman da dengeyi kurmak için kullanacağımız mihenk noktası mı yanlıştır acaba? Bir tahtırevallideymişiz gibi düşünürsek eğer, ve iki kişi de bu tahtırevallinin iki kefesine oturacak ise, aramızdaki mihenk noktasının yeri önem kazanıyor. Hiçbir ek çaba sarfetmeden, iki kişi de değişmeden, ağırlıklarını değiştirmeden, sadece o nokta ile oynayarak bir dengeye kavuşabiliriz.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Belki de "denge" kurmayı nasıl başarmayı istediğimiz ile ilgilidir herşey. 68'li abilerimiz boşuna söylememişler, "savaşma seviş" diye.. :-)</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-41261330937796515712011-04-18T17:42:00.000+03:002011-04-18T17:42:14.162+03:00İntiharın Genel Provası..<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZqV8BGnVDrojnKXXG0WPjBHG_FGar4RmTDA5gTIDy1u2ltDMRltLuoV6HUf6BQxjfxQnW7KiuoGbdx4I5q5v5_nDRbD09yiS7UAKeofeleMuDYtcM4OGwQzqTMDhMPHr3FqFj/s1600/igp.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZqV8BGnVDrojnKXXG0WPjBHG_FGar4RmTDA5gTIDy1u2ltDMRltLuoV6HUf6BQxjfxQnW7KiuoGbdx4I5q5v5_nDRbD09yiS7UAKeofeleMuDYtcM4OGwQzqTMDhMPHr3FqFj/s320/igp.jpg" width="261" /></a>Bu Pazar (17.04.2011) Kadıköy Haldun Taner Sahnesi'nde "İntiharın Genel Provası" isimli oyuna gittik. Açıkçası oyunun isminden hareketle biraz zorlayıcı bir pyun olduğu kanaatine varmıştım. Duşan Kovaçeviç'in zeki senaryosu, Nurullah Tuncer'in incelikli yönetimi ve oyuncuların harika performansları ile harika bir oyun izledik. Oyun tam bir kara komedi. İzlemeyenler için işin tadını kaçırmayayım ama, oldukça sürprizli bir oyun akışı ve finali var.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">Serhat Kılıç'ın muhteşem performansı diğer oyuncuları ve oyunu biraz gölgede bırakıyor. 4 ayrı karakteri canlandırıyor Serhat Kılıç. Her bir karakter ayrı ses tonları, ayrı hareketler, ayrı vücut yapıları ve ayrı tipler. Kendisini mutlaka takip etmeli diye düşünüyorum.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Velhasıl, mutlaka gidilmeli, görülmeli. Acele edin, sezon kapanmak üzere...</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-79702556366466070942011-04-11T12:09:00.000+03:002011-04-11T12:09:14.740+03:00Efsane Gurme..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipNhatHyTicLaVoW5hmkFTRG5Pgfro5AbbI8-OSxAPTbE54HEiemA6KZk98bxowd0gXCu5q4kJoHnuUukfC5VhXY6X4FsBhJHOUYa8tLOwYPGra7v9tNnCtY126HA80f61tHKi/s1600/efsane-gurmelerini-ariyor.png" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; height: 240px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; width: 208px;"><img border="0" height="200" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipNhatHyTicLaVoW5hmkFTRG5Pgfro5AbbI8-OSxAPTbE54HEiemA6KZk98bxowd0gXCu5q4kJoHnuUukfC5VhXY6X4FsBhJHOUYa8tLOwYPGra7v9tNnCtY126HA80f61tHKi/s200/efsane-gurmelerini-ariyor.png" width="189" /></a></div><div style="text-align: justify;">İnsanın doğuştan bazı merakları, eğilimleri oluyor.Herkesin farklı uğraşları, farklı ilgi alanları, farklı yetenekleri var. Benim meraklarımdan ve uğraşlarımdan biri de yemek yapmak. Tek başıma bile olsam kendi kendime güzel birşeyler yapar yerim. ama birşeyler yapıp arkadaşlarla, ailemle birlikte keyifli keyifli yemek de ayrı bir zevk tabii ki. Bu konuda beni çok destekleyen de var açıkçası. Yemeklerim genelde beğeniliyor. Varolan tarifleri de yapıyorum, kafama göre bir takım şeyler de.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bu aşamada, yemek yapmakla ilgili bir takım şeyler var kafamda. Bunlar arasında bir internet mezecisi açmak, bu blogun bir kardeş blogu yaratıp yemek üzerine gitmek, vs. de var. Tam bu sırada Buzbağ'ın bir yarışma haberi geldi: "Efsane Gurmelerini Arıyor" Ben de bu yarışmaya babamnın her yiyenin parmaklarını da beraber yediği "Palamuttan Kağıt Kebabı" ile katılıyorum. Bakalım neler olacak.. :-)</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-68120778883719363522011-04-08T12:55:00.002+03:002011-04-08T15:20:37.058+03:00Neyrdeyn Anladıynn.?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitClu-nx71EILCKqhuhqv_N0402mzbjVJ0ayal0t0VBIKwnJIYFvq5viTBD9QA9-9HenXN6-AcoT6xgk3NdulnnCGM3GYjVy49j7e7iPEggTPTXALWw4Ie4qE1N7JP3EhjemCV/s1600/kktc.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitClu-nx71EILCKqhuhqv_N0402mzbjVJ0ayal0t0VBIKwnJIYFvq5viTBD9QA9-9HenXN6-AcoT6xgk3NdulnnCGM3GYjVy49j7e7iPEggTPTXALWw4Ie4qE1N7JP3EhjemCV/s200/kktc.jpg" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;">Hangi üniversiteye girdiğim açıklandı, çeşitli sevinç gösterileri yapıldı, duruma alışıldı ve kayıt zamanı geldi. Ben de gerekli evrakları öğrenmek ve başvuru formu, vs. varsa almak iç'in bölümümün olduğu Göztepe Kampüsü'ne gittim.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bölümüm Uluslararası İlişkiler'in Göztepe Kampüsü'nde olduğunu bildiğim için, oraya buraya bakıyorum, birşeyler öğrenmeye çalışıyorum. Bu tür durumlarda hemen yanınıza birileri yanaşır, onlar da sizin gibi soruşturma içindedirler, hem sizden bilgi almak isterler hem de, siz sormasanız bile, bilgilerini sizle paylaşmaya can atarlar. Benim şansıma da Kıbrıslı bir hemşehrim düştü: Kaşif..! Fakültenin İngilizce eğitim yapan bölümleri Göztepe'de, Türkçe eğitim yapan bölümleri de Bahçelievler'de. Kaşif de Türkçe İşletme bölümüne girmiş, ama fakültenin Göztepe'de olduğunu sanarak gelmiş, araştırıyor. Ben Türkiye'de doğup büyüdüğüm ve ailemde de koyu bir Kıbrıs şivesi olmadığı için oldukça temiz bir İstanbul ağzı konuştuğumu düşünüyorum; en azından Kıbrıs şivem yok. Kaşif de o kadar tatlı konuşuyor ki, ister istemez sordum: "Sen Kıbrıslı mısın?" diye. O kadar şaşırdı ki : "U! Neyrdeyn anladıyn?" :-)) Ah be Kaşifim.. Hiç belli olmuyor..! "Ben de gıprısıyım gardaş, ondan anladım." :-)</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">3. sınıftayım yanılmıyorsam, bir ders arasında koridorda kahve içip arkadaşlarla sohbet ediyoruz. Kulakları çınlasın, Cent Yurdakul hocam hızlı hızlı yan sınıftan çıkmış, biryere koşturuyor. Bir anda, tak dedi durdu, bana doğru geldi; "Sen Kıbrıslı mısın?" dedi. Ben de cevap verdim: "U! Neyrden anladıgnız hocam? Belli oluyor?" :-)</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-26126807209725575412011-04-07T14:04:00.000+03:002011-04-07T14:04:34.250+03:00Üniversite Sınavı...<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4qZ7XxRZy-mNUYPaWscLYHRY7LAMhyxoi4p4JKtdNX6yCKhvWG_ljrE62by96Y1aObAT0rbuunf8I33orBLlYQNnEsah5djKdxnZ5Hhv84zCI84JIeCE1eZ00HSboADK8RwdP/s1600/marmara_tr.png" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; height: 74px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; width: 76px;"><img border="0" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4qZ7XxRZy-mNUYPaWscLYHRY7LAMhyxoi4p4JKtdNX6yCKhvWG_ljrE62by96Y1aObAT0rbuunf8I33orBLlYQNnEsah5djKdxnZ5Hhv84zCI84JIeCE1eZ00HSboADK8RwdP/s1600/marmara_tr.png" /></a>Şu günlerde çok tartışılıyor üniversite sınavı. Benim üniversite sınavım biraz daha ilginç oldu. Baba tarafından Kıbrıslı olduğum ve bundan dolayı da İngiliz uyruğunda olduğum için ÖSS + ÖYS yerine YÖS (Yabancı Öğrenci Sınavı) diye bir sınava girdim. Sınav bazıları için çok kolay bazıları için ise çok zor bir sınav. 3 bölümden oluşuyor. İlk bölüm, Türkçe bilip bilmediğinizi kontrol ettikleri ve puanınızı etkilemeyen bir Türkçe sınavı. Anadilim Türkçe olduğu için 1 saat süre verdikleri sınavı yaklaşık 10-15 dakika içinde hepsi doğru olarak yanıtladım. 2. ve 3. bölümler birarada verildi. 2. bölüm genel yetenek bölümüydü. İşte, 3 şekil verip 4.'sü nedir, diye sorular, bunun gibi çeşitli "pazar bulmacası" kıvamında sorular ve Fizik, Kimya, Matematik, vs. ders soruları. Uluslararası İlişkiler okumak isteyen biri için Fizik-Kimya gibi soruları yapmak gerçekten de zordu. Bir de üstüne genel yetenek sınavında kaybettiğim gereksiz süre eklenince sınav bitiminde sanki hiçbiryere giremeyecekmişim gibi çıktım. Her bölümde kontenjan var, bazı bölümlere yabancı öğrenci almıyorlar bile. Sınav Ankara'da idi. Ankara'dan İstanbul'a nasıl döndüğümü bilmiyorum. Ağzımı bıçak açmaz, ne yapacağımı düşünerek geçirmiştim yolu. Kesin kazanırım, gözü ile baktığım bir sınavdan kazanamama şüphesi ile ayrılmıştım.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Sonuçlar gelene kadar oldukça endişeli günler geçirdim. Neyse ki istediğim bölüme, Marmara Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Bölümü'ne girdim. Hem bölümümden çok memnunum, hem bölümde edindiğim arkadaşlarımdan. Herşey olacağına varıyor, siz ne yaparsanız yapın. YÖS'e değil de ÖSS+ÖYS'ye girseydim eminim yine rahatlıkla aynı bölüme girerdim. Kader insanı bırakmıyor.</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-77804308093039939842010-11-25T15:47:00.002+02:002010-11-25T15:51:40.033+02:00İlk ve Son Kopya Deneyimim: Bir Beceriksizlik Hikâyesi<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOBDSSEpj-GryLuAZ4W5bMKDJKg_3cToQBUPckzVUTRNItJiJYDOobcJGLbcohZOXWHVAPvGTSlAXF1VVsxHT9yHBG1SHZvsmNhvKRE10Yk0WixxYRFB6jgEaX-NHVGyq4Zj-H/s1600/KOPYA.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOBDSSEpj-GryLuAZ4W5bMKDJKg_3cToQBUPckzVUTRNItJiJYDOobcJGLbcohZOXWHVAPvGTSlAXF1VVsxHT9yHBG1SHZvsmNhvKRE10Yk0WixxYRFB6jgEaX-NHVGyq4Zj-H/s200/KOPYA.jpg" width="200" /></a></div>Her zaman çalışarak başarmak isteyen bir öğrenci oldum. Ama o kadar farklı konularda ve o kadar yoğun bir müfredatımız var ki, her derste her zaman başarılı olmak imkânsız gibi birşey. Yapan nasıl yapıyor hiç bilemedim, insan ya dahi olmalı (ki dahi olduğumu düşünmüyorum), ya ölürcesine çalışmalı (ki hiçbir zaman ölürcesine çalışmadım) ya da kopya çekmeli.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Dedim ya, çalışarak başarmak istiyordum diye. Bir de tabii yakalanma, rezil olma korkusu var. Evet, aileden dürüst yetiştirildim, bizimkiler pek kaydır-kuydur iş yapmazlar. Ama yine de annemin de babamın da öğrenciliklerinden anlattıkları kopya hikâyeleri var. Abim deseniz, kopya profesörü neredeyse.. :-)</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Yanlış hatırlamıyor isem Orta son veya Lise 1 idi. Ben de kopya çekmeye karar verdim. (Evet, düşünüp, taşınılmış, tartılmış bir karardı bu..!) Ve tüm bu düşünmenin sonucunda, seçe seçe notlarımın düşük olduğu fizik, kimya, matematik gibi bir dersten değil, her yıl karneme 9 veya 10 gelen, ilk dönemde 9 gelmiş olan tarih dersini seçtim. Yakalanıp sınavım 0 veya 1 gelse bile geçecektim, kurtarması da zor olmayacaktı. Kendimce makul bir bahaneydi de bu. İşin komik tarafı, konuları iyi de biliyordum. Kopya çekmek yerine verebilecek konumdaydım yani.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">6 kişi oturduk, kitaptan ve notlardan kağıtlar hazırladık. Sınav günü ikişerli olarak arka arkaya oturduk. Sorular dağıtıldı, başladık harıl harıl yazmaya. Hazırladığımız kağıtlar elden ele geçiyordu. Öğretmen de farketmedi, herşey yolunda gitti. Sınav bittiğinde çok sevinçliydim. Meseleyi çözmüş, yakalanmamıştım. Başarmıştım..!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Sevincim sonuçlar açıklanınca bir anda söndü. Kopya çeken 6 kişiden 5'i 9 almış, sadee ben 6 almıştım..! Üstelik sınav kağıtlarımız noktası virgülüne aynıydı. Tarihi bir hikâye gibi anlatarak bize sevdiren ve beni de çok seven tarih öğretmenimiz Emel Tecim, kopya çektiğimizi anlamış ve fakat yüzlememişti. Bana 6 vererek de uyarısını son derece nazik bir şekilde yapmış oldu. O kadar utandım ki, bir daha kopya çekmeye çalışmadım. Bir de tabii beceriksizliğim de tescillenmiş olmuştu. Bildiğim bir dersten kopya çekmiş ve 6 almıştım.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Aldığım o 6, tarih dersi gördüğüm yıllar boyunca o dersten aldığım en düşük nottur. Ama bana yepyeni bir yetenek kazandırmıştır: soru tahmin etmeyi..! Kalan lise hayatımda ve özellikle üniversite yıllarımda sınavda gelebilecek soruları 90% oranında doğru tahmin etmişimdir.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Emel Hanım, bu satırları okuyorsanız size çok teşekkür ederim; hem kopya çektiğimi yüzlemediğiniz hem de bana bu tür bir ders verdiğiniz için.. :-)</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-86335000257360861672010-10-07T12:24:00.000+03:002010-10-07T12:24:16.047+03:00Hasal'daki İlk Günler...<div style="text-align: justify;">Hasal'da ilk günümü çok iyi hatırlıyorum. Yine ilkokula başladığım günkü gibi dizildik bahçeye sıra sıra, kısa bir "hoşgeldiniz" konuşmasından sonra, yine öğretmenlerimiz önümüzde bizler arkada ördekler gibi onları takipederek sınıflarımıza çıktık.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Sınıf 34 kişiydi. Ben ilkokul arkadaşım Emre ile aynı okulu kazanmışım, tesadüf eseri aynı sınıfa da düşmüşüz, onunla oturuyorum. Merakla yeni arkadaşlarımızı süzerken, birden sınıfın kapısı açıldı ve içeri Kraliçe Elisabeth'e benzeyen biri girdi..! Şık tayyörü, gıcır gıcır ve bir örnek deriden yapılmış çanta ve ayakkabıları, kıvırcık saçları ve hafif bir gülümsemesi ile Sevtap Aran...! Sevtap Hanım bir yıl boyunca bize İngiliz dilinin tüm gramer yapısını en ince ayrıntısına kadar öğretecek, hepimizi yıl sonunda İngilizce konuşur halde tatile gönderecekti.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Sınıfta sıralar arka arkaya dizilmiş ve 3 blok halinde yanyana durmaktaydı. Ben en sol bloktaydım. En sağ blokta beyaz tenli, beline kadar uzun, siyah örgülü saçlı, kocaman renkli gözlü bir kız oturuyordu. Saçları dikkatimi çekmişti. "Herhalde doğduğundan beri hiç kesmiyor.." demiştim içimden. Sonra o kızın, babamın yakın bir iş arkadaşının yeğeni olduğunu öğrendim. "Bizim kıza iyi bak, sana emanet," demişti Gürman Amca.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Merak etme Gürman Amca, iyi bakmaya çalışıyorum. Zira şu an o tatlı kızla, Elif'le evliyim.. :-)</div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-62703470799407695832010-09-28T12:58:00.003+03:002010-10-07T12:10:53.657+03:00..Ve HASAL'a Giriyorum...<div style="text-align: justify;"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmq7rKkQ2VgFdRSMeYUDP5_TqvrKj50FgwHQDKw3yHzJwxG6xa2OKqvoPCxrZWyiDW1T1FjL89hfiyt8VfO3cD4psRhXcRupZzxGtAfsU-63328FjzMYKDTyXqz27bo_-DrJ31/s1600/granit-kup-tas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmq7rKkQ2VgFdRSMeYUDP5_TqvrKj50FgwHQDKw3yHzJwxG6xa2OKqvoPCxrZWyiDW1T1FjL89hfiyt8VfO3cD4psRhXcRupZzxGtAfsU-63328FjzMYKDTyXqz27bo_-DrJ31/s200/granit-kup-tas.jpg" width="200" /></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Yoğun bir çalışma temposunun ardından 2. tercihim Hüseyin Avni Sözen Anadolu Lisesi'ni kazanıyorum. O zamanlar şimdiki gibi internet dünyasında yaşamadığımızdan dolayı, sonuçlar gazetelerde yayınlanıyor. Gazetede ismimi görünce ailece çok seviniyoruz ama, bir taraftan da içimizde bir şüphe uyanıyor: Ya yanlış basılmışsa? Neyse ki gördüğümüz doğru çıkıyor ve bir hafta kadar sonra resmi kağıdım geliyor.</span></div></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div></div><div style="text-align: justify;"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><span style="font-family: Verdana;">Babam o dönem Fako İlaçları'nda Tıbbi Direktör olarak çalışıyor. Şirkette de çok sevilen biri. Bazı sabahlar beni alıyor, tüm gün şirkette dolaşıyorum, insanlarla sohbet ediyorum. Resmi kağıdım geldikten sonra yine bir sabah babamla çıkıyoruz. Önce bir pastaneye gidip oldukça büyük bir kutuya minik pastalardan alıyoruz. Sonra şirkete gidiyoruz ve tüm şirketi, müdürlerinden işçilerine kadar, dolaşıp pasta ikram ediyoruz. Öpenler, kalem hediye edenler... </span></div></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">Öğleden sonra amcamın Levent Sülün Sokak'taki ajansına gidiyoruz. Ajans Devekuşu.. Orada da bir kutlama faslı.. Sonra amcam alıyor beni, ikimiz yürüye yürüye Levent Çarşı'sına alışverişe gidiyoruz. Çanta, kalemler, defterler, kalemtraşlar, aklınıza ne gelirse. Amcamı herkes tanıyor, selam veriyorlar, sesleniyorlar. O da yüksek sesle beni tanıtıyor: "Yeğenim.. Başar.. Anadolu Lisesi'ni kazandı.. Alışverişe geldik.." Bir alışverişe gidiş geliş süresince Levent'te amcamı kaç kişi tanıyorsa, beni de o kadar kişi tanıyor..! "Herkes hayatında bir kez olsun 15 dakikalığına meşhur olacak," sözü o gün benim için geçerli oluyor..!</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">Sevilmek, çalışmanın karşılık bulması, gurur duyulacak birşeyler yapmak güzel şeyler... Büyüdükçe bu tür gelip geçici şeylerin yerini "iyi insan" olmaya çalışmak alıyor. Kendimi yontmaya çalışmam bundan ileri geliyor herhalde..</span></div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-22447409.post-74620567766269327792010-09-21T12:25:00.003+03:002010-09-21T12:30:45.155+03:00Karar Verirken...<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">İlkokul 2. sınıftayız. Okulda çeşitli kurslar açılıyor; folklor, resim, bale, müzik.. Müzik kursuna 3. sınıftan büyükleri alıyorlar. Fakat ben o kadar inat ettim ki müzik kursu için, annem geldi öğretmenimle konuştu ve müzik kursuna yazıldım.</span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYabJ46g7SJgT4D56gaqKnMqjy3P6pn-rHXVVwSpYoNbOpAxAe6pKgAM34wyIV7Zyw-d09Ce2OmzEqSTwbatKMBrebwJjd1hSgwW-pQsoaLKzOxnaHQ3DF-J2gBdzyDOqk60rW/s1600/Conductor.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; height: 213px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; width: 145px;"><img border="0" height="200" qx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYabJ46g7SJgT4D56gaqKnMqjy3P6pn-rHXVVwSpYoNbOpAxAe6pKgAM34wyIV7Zyw-d09Ce2OmzEqSTwbatKMBrebwJjd1hSgwW-pQsoaLKzOxnaHQ3DF-J2gBdzyDOqk60rW/s200/Conductor.jpg" width="131" /></a></span></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;"><br />
<span style="font-family: Verdana;">Artık benden mutlusu yok..! Elimde kuzenlerimden abime intikal etmiş ve ondan da bana gelmiş bir mandolin, tımbır tımbır sabahtan akşama resital veriyorum. Müzik öğretmenim o kadar beğeniyor ki beni, o kadar kişi içinden beni seçiyor, kendi özel okulunda eğitime devam ediyoruz, Orkestrasında 2 mandolinden biriyim. Orkestra da orkestra ama..! Piyano, trompetler, kemanlar... Napolitenler çalıyoruz, latin çalıyoruz...</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">Bu arada ilkokulda inanılmaz bir çalışma var. Anadolu Liseleri sınavıma hazırlanıyoruz. Öğretmenimiz bizi harika çalıştırıyor. Sınıfça zehir gibiyiz. (Zaten daha sonra 35 kişilik sınıftan 30 kişi Türkiye'nin en iyi okullarına giriyoruz.) Öyle bir girdaba girmişiz ki, kafamızda tek bir hedef var: sınavı kazanmak..!</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">İlkokul bitiminde annem bana soruyor; "Konservatuara girmek ister misin?"</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">Ve benim hayatımın yönünü değiştiren cevabım: "Hayır, ben hobi olarak müzik çalıyorum."</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana;">Bu "hobi" bayağı gelişti. Mandolinle başlayan macera, piyano, ud, piyano ve akordeon ile devam etti. Geçenlerde elime bir bağlama geçti, onu da biraz uğraşmayla dinlenebilir hale getirdim. Kalabalık ailemiz var demiştim. Toplanırız arada, ben çalarım, onlar söyler, yeriz içeriz.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">Size bir şey itiraf edeyim. Tek iştahla kazanmayı isteyip, kazanıp sonra da okuduğum okul üniversitede Uluslararası İlişkiler bölümü oldu. Tam ilgimi çeken konuları çoğunu sevdiğim hocalardan öğrenmek keyifliydi. Onun dışında şimdi arkama dönüp baktığımda, annemin sorusuna karşılık doğru bir karar mı vermişim, yoksa hayatımın hatasını mı yapmışım, hâlâ karar veremiyorum. Sınavda kazandığım Hüseyin Avni Sözen Anadolu Lisesi'nde çok güzel dostlar kazandım. Elifimi orada tanıdım, dünyalar tatlısı bir oğlum oldu.</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">Ancak diğer taraftan, içimde sürekli bir müzik çalıyor. Müzik dinlediğimde, "ben olsam şöyle çalardım," demekten kendimi alamıyorum. Bazen kendimi bilinen bir şarkıya düzenleme yapmış dinlerken buluyorum içimden. Ne kadar zihnimden uzaklaştırmaya çalışsam da, bir şekilde ortaya çıkıyor.</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana;">Bu satırları yazarken 35 yaşındayım. Günler bana ne getirecek bilmiyorum. Tek bildiğim, insanın çevresinin etkisine kapılıp kendini örselememesi gerektiği. Hiçbirşey için geç değildir, derler; ama bazen geç de olabiliyor, haberiniz olsun..</span></div>Başar Münirhttp://www.blogger.com/profile/07447052232267837923noreply@blogger.com0